معرفی شخصیت نظامی سرلشگرمنوچهر خسرو داد موسس تیپ نیروهای ویژه نوهد

نوشته شده توسط: یزدان کبیری نژاد

فرزند آمل بود،متولد سال 1306،به مانند بسیاری از هم دوره به سختی تحصیلاتش را گذراند.تا اینکه توانست در 19 سالگی دیپلم را بگیرد.
پس از دریافت دیپلم در 1325 به دانشکده افسری نیروی زمینی رفت و در سال 1328 تبدیل به یک ستوان دوم جوان،پر از غرور شد.
4 سال بعد در سال 1332 به آموزشگاه چتر بازی فرستاده شد.پس از اتمام این دوره به فرانسه برای دوره چتربازی و حمل و نقل هوایی و به آمریکا برای دوره معلمی چتربازی پیاده‌نظام فرستاده شد.
او در سال های خدمت نقش ها و پست های برجسته ای داشته از جمله:ریاست مهمات ارتش،فرماندهی نیروهای ویژه هوابرد،آجودانی کل نیروی زمینی ارتش و… ولی از همه تر آخرین پستی بود که در آن خدمت کرد.یعنی؛فرماندهی هواپیما های نیروی زمینی(‌هوانیروز).

پس از تشکیل هوانیروز در 25 بهمن 1341،فرماندهان وقت نیروی زمینی تصمیم گرفتن افسران واجد شرایط این نیرو را تحت آموزش های ویژه ای قرار بدهند تا فرماندهی این سازمان نوپا )هوانیروز) را بر عهده بگیرند.
یکی از این افسران واجد شرایط منوچهر خسروداد بود.او بلافاصله به ایالات متحده فرستاده شد و پس از طی دوره خلبانی بالگرد ترابری OH-58 و دوره های مرتبط در آلاباما،موفق به دریافت مدرک خلبانی شد.
پس از پایان دوره های مختلف به ایران بازگشت و در اسفند 1350 با درجه سرتیپی به عنوان فرمانده هوانیروز شروع به کار کرد و در سال 1354 مفتخر به دریافت در جه سرلشکری شد.

فرماندهی خسروداد

• او فرماندهی مقتدر و با کفایت بود.
• او به عنوان فرمانده هوانیروز توان کنترل و پرواز تمام بالگرد های این نیرو داشت.
• او با بالگرد Bell-2014 رکوردی را به ثبت رساند که در زیر میخوانیم.

منوچهر خسروداد در 29 آوریل 1975 (9 اردیبهشت 1354) در اهواز همراه با خلبان ارشد آزمایشی کمپانی بل کلم ای بیلی 5 رکورد جدید پروازی را با اولین فروند از مدل تولیدی Bell-214 به ثبت برساند. بالگرد مورد استفاده آن‌ها فقط سه روز قبل به ایران تحویل داده شده بود، در 1 دقیقه و 58 ثانیه به ارتفاع 3 هزار متری رسید، پس از 5 دقیقه و 13 ثانیه در ارتفاع 6 هزار متر از سطح دریا قرار گرفت، در 15 دقیقه و 5 ثانیه از 9 هزار متر عبور کرد، 30 ثانیه در ارتفاع 9010 متری دوام آورد و بیشترین ارتفاعی که توانست لمس کند 9070 متر بود که 5 رکورد جدید در کلاس بالگردهای متوسط را به ثبت رساندن.

خسرو داد در فرماندهی بود و بهترین بود و فقط تنها ایرادی که از میشه گرفت بد دهن بودنش است که گزارشات زیادی از بددهنی او نسبت به زیر دستان و افسران آمریکایی اش وجود دارد.
با اینکه هوانیروز ما غربی بود و خود او هم در آمریکا خدمت کرده بود اما سعی داشت آمریکایی ها را از ایران بیرون کند در زیر خاطره ای از ایشان در این مورد میپرسیم.

در مجموعه هوانیروز،آمریکایی ها از خسروداد به شدت میترسیدند،همین که خبر آمدن او به یکی از پادگان ها یا مراکز آموزش هوانیروز می رسید به قول معروف همه ماست ها را کیسه می کردند .
یک روز طی یکی از بازدید ها،در حضور تمام دانشجویان خلبانی،هنرجویان فنی،اساتید ایرانی و نیروهای کادر،در مراسم صبح گاه مطالبی را عنوان کرد که با توجه به زشتی کلمات،همه آنها را نمی توان بازگو کرد.اما در بحث خودکفایی و عدم وابستگی،در مقابل چند آمریکایی حاضر در مراسم جملاتی را اظهار کرد که هنوز هم نمیتوان باور کرد از زبان او جاری شده است.مسلما تمام کسانی که آن روز در مراسم صبح گاه حضور داشتند این اظهارات او را هنوز به یاد می آوردند،او گفت :«این پدر سوخته ها می گویند،خلبان های ایرانی یک مشت چوپان هستند که از دهات آمدند.راست می گویند،اما چشمشان کور است که ببینند همین چوپان ها دارند اساتید آمریکایی را آموزش می دهند.من به شما حقوق خوب می دهم تا خوب بخورید،خوب بخوابید و خوب درس بخوانید و خوب یاد بگیرید،خوب بپوشید و خانواده شما در رفاه کامل باشند برای این که تلاش کنید تا از اینها کار را یاد بگیرید،تا این بی پدر و مادرهای … را که پول و نفت این مملکت را به یغما می برند بیرون کنیم.اینها مفت اینجا نیامده اند.من همین قدر که بدانم شما کار را یاد گرفته اید،با لگد این مفت خورهای بی پدر و مادر را از مملکت بیرون می ریزم»
حرفهایش را صادقانه میزد در آن زمان نیاز نبود جانماز آب بکشد،از قدرت خوبی برخوردار بود و رو در روی آمریکایی ها حتی روسای کمپانی بل و ژنرال های آمریکایی می ایستاد و حرفش را میزد.شاید همین حضور و قدرت او بود که موجب احترام زیردستانش می شد.اما این زیردستان بودن که با رعایت نکردن اصول اساسی فرهنگ و مذهب،نتوانستند شایسته عمل کنند.

خسرو داد در روش فرماندهی،مدیر خوبی بود و از یگان و نیروهایش خوب دفاع می کرد و در عوض،توقع داشت که نیروهایش هم مثل نیروهای آمریکایی خواسته هایش را برآورده کنند.
حسن ستاری یکی از خلبان های هوانیروز بود که قبل از انقلاب برخوردی با یکی از امرای ارتش داشت که شرح آن را زبان ایشان می گوییم:« به من ابلاغ کردند که با یک فروند Bell-206 یکی از امرای ارتش را به جایی برسانم،وقتی او را دیدم،پرسیدم مقصدش کجاست ؟متاسفانه با تکبر خاصی گفت بعدا می گویم،داخل بالگرد که نشستم،سوالم را دوباره پرسیدم،این بار با چوب تعلیمی توی سرم زد و همان جواب را داد.موتور را که روشن کردم،دوباره پرسیدم و او دوباره با تعلیمی اش توی سرم زد و همان جواب را داد.از زمین که بلند شدم باز سوالم را پرسیدم،متاسفانه ذوق پرواز و مقام آنچنان ایشان را در خود گرفته بود که فکر می کرد تاکسی سوار است،نه حرمت قایل می شد ونه به قوانین پرواز احترام می ذاشت.برای اینکه او را به نوعی سرزنش کرده باشم،با چند بار جابجایی سریع فرامین موجب شدم که هلیکوپتر تکان های شدیدی بخورد.این مسله که اتفاق افتاد،ترسیدوپرسید:جناب سروان اتفاقی افتاده؟
جواب دادم:بله متاسفانه هلیکوپتر دچار اشکال شده و باید برگردیم.ایشان که نمی خواست موقعیت دلپذیرش را ازدست بدهد،پرسید:آیا کاری ازدستم بر می آید که انجام بدهم؟من هم یکی از سوییچ های بالای سرم را نشان دادم و گفتم اگر می خواهید به پرواز ادامه بدهیم باید تا مقصد این انگشتش را روی آن سوییچ نگه دارد.هم موقع رفتن و هم موقع بر گشت مجبوش کردم که این کار را بکند.موقع پیاده شدن رو کرد و گفت:به تیمسار می گویم که با چه هلیکوپتر خرابی مرابه پرواز برده ای تا شما و مسولان راتنبیه کند.
چند روز بعد آجودان خسروداد مرا احضار کرد.حقیقتا ترسیده بودم و بر روی ادامه خدمتم خط قرمز کشیده بودم.وقتی به دفتر فرماندهی رفتم،خسرو داد گفت:یکی از امرای ارتش را با بالگردی به پرواز برده ای که اشکال داشته است.

ایشان به من گفته اند این وسایلی که خریده ام به درد نمی خورد و باید آنها را پس بدهم.بعد از من توضیح خواستند و من هم تمام اتفاق را آنطور که بود برای ایشان تعریف کردم و آماده بودم تا دستور شدیدترین تنبیه را بدهد.بر عکس آنچه که فکر می کردم،وقتی حرفم تمام شد،خندید و گفت:حقش بوده،برو سر کارت و نگران نباش  کسی که برای خلبان من احترام قایل نمی شود و فرماندهی او را در پرواز به زیر سوال می برد و جواب سوالش را نمی دهد،نباید از این بهتر باهاش برخورد کرد.

سخن نویسنده

مقاله فوق هم در مورد شخصیت نظامی ایشان است،نه شخصیت سیاسی.پس هرگونه برداشت سیاسی برعهده منتقدین میباشد نه اینجانب.