نبرد ناو یو اس اس پنسیلوانیا

میناگلرو

تا پیش از شروع جنگ دوم جهانی نبردناوها برای مدت مدیدی ابر قدرت و سلطان بلامنازع اقیانوسها بودند و دست بلند کشورهای استعمارگر و ابرقدرت در تسلط بر نقاط دور دست محسوب میشدند ولی ورق خوردن فصل جدیدی از نبردهای دریایی نشان داد این غول های دریایی اگرچه همچنان در حملات ساحلی کابوس وحشتناکی برای بنادر و خطوط ساحلی بشمار میروند ولی در نهایت ضعف های دفاعی آن بخصوص در برابر حملات هوایی و ظهور رقیبی قدرتمند و بمراتب کارآمدتر مانند ناوهای حامل نشان داد که این شناورها در آینده نبردهای دریایی جایی نخواهند داشت و دوران آنها بسر آمده

ورود هواپیماهای جنگنده به نبردهای دریایی باعث ایجاد تحولی شگرف در نحوه رویارویی ها و تغییراتی اساسی در استراتژی های نبرد دریایی شد
ناوهای حامل با استفاده از توانایی هواپیماهای جنگنده خود توانایی حمله به اهدافی دور دست را داشتند بدون اینکه وارد خطوط دفاعی دشمن شوند حتی بعضا اهدافی که صدها مایل دورتر از محل استقرار ناو  قرار داشت و در زمانی هم که مورد حملات شناور های دشمن قرار میگرفتند هواپیماهای جنگنده ناو قادر به دفع حملات در فواصل دور بودند و این ریسک انهدام و آسیب دیدگی ناو را شدیدا کاهش میداد
در واقع نبردهای دریایی در جنگ دوم جهانی این نظریه را برای قدرت های دریایی جهان اثبات نمود که نبرد ناو ها در حال منسوخ شدن هستند
امروزه دیگر در هیچکدام از نیروهای دریایی جهان چنین شناورهایی در خدمت نیست و تنها کشوری که هنوز تعدادی از این نوع شناور را بشکل ذخیره نگهداری میکند ایالات متحده است
این کشور چند سال پیش برنامه ارتقا و نوسازی برای این ناوها در نظر گرفت که شامل پاکسازی عرشه از تسلیحات توپخانه ای و نصب سیلوهای موشکی چند منظوره و سیستمهای پیشرفته دفاعی ، راداری و ناوبری بود ولی بدلیل هزینه بسیار بالای ارتقا ، و عدم توجیه اقتصادی عملاً این برنامه لغو و تصمیم به اوراق کردن نبرد ناوهای موجود گرفته شد

البته نبرد ناو جنگ افزاری گرانقیمت با هزینه عملیاتی سنگین و فن اوری های پیچیده بودند لذا تعداد کشورهایی که کاربر نبرد ناوها بودند نیز انگشت شمار و محدود به قدرت های اول دریایی جهان میشد
اما در میان کاربران کم شمار نبردناوها ، بی شک ایالات متحده اگر نگوییم بزرگترین کاربر نبردناوها بوده قطعا جزء بزرگترین کاربران و سازندگان این نوع شناور قرار میگیرد و سازنده طیف گسترده ایی از این شناور در کلاس های مختلف بود و بهمراه بریتانیا ، فرانسه ، آلمان ، ایتالیا و ژاپن تنها کشورهایی بودند که عملا چنین شناورهایی را در خدمت داشتندو در واقع رقابتی شدید و پایاپای میان این کشور با ژاپن و بریتانیا در ساخت نبرد ناوهایی با ابعاد بزرگتر و حجم آتش بیشتر در  فاصله بین دو جنگ جهانی به وجود آمده بود که منجر به ساخت نبردناوهایی مسلح به توپهای 475 میلیمتری شد که گلوله ایی با وزن حدود 2 تن را به اهدافی در برد بیش از 30.000 متر شلیک میکردند
در این نوشتار یکی از مشهورترین نبرد ناوهای در خدمت این کشور را بصورت کامل بررسی و معرفی خواهیم کرد

 

معرفی شناورهای کلاس پینسیلوانیا

نبرد ناوهای پینسلوانیا یک کلاس از شناورهای سنگین رزمی ،نیروی دریایی ارتش ایالات متحده متشکل از دو فروند شناور با نامهای یو اس اس آریزونا با شماره بدنه BB-39 و یو اس اس پینسیلوانیا BB-38 بود که در اواسط جنگ جهانی اول وارد خدمت شدند
اولین فروند از این دسته که ناو سر گروه این کلاس هم محسوب میشد به افتخار ایالت پینسلوانیا نامگذاری شد و دومین و آخرین شناور ساخته شده از این کلاس نیز به افتخار آریزونا که آنزمان بتازگی بعنوان چهل و هشتمین ایالت این کشور شناخته و به جمع ایالتهای این کشور اضافه شده بود نامگذاری شد
این کلاس در واقع بعد از نوادا دومین دسته از ناوهایی بودند که تحت برنامه طراحی و مهندسی جدید و پیشرفته ای با نام همه یا هیچ ساخته شدند
این نبرد ناوها بر اساس شناورهای کلاس نوادا طراحی شدند ولی اگرچه از طراحی مشابهی با نوادا برخوردار بودند ولی ناوهای جدید در برخی بخش ها با توجه به اولویت های ناوگان و تجربیات بدست امده از عملکرد کلاس نوادا ، دچار تغییراتی شده بودند و در ساخت آنها  فن اوری های پیشرفته ای اعمال شده بود که بطرز محسوسی پیشرفته تر از کلاس نوادا بودند و از توانایی عملیاتی بیشتری نیز برخوردار بودند، این ارتقاها در بخش طراحی بدنه ناو ، مهندسی زره و خصوصا در بخش تسلیحات ناو بچشم میخورد که میتوان به برجک های سلاح اشاره کرد که در کلاس پینسیلوانیا برجک توپهای 5 اینچی دو اسلحه ایی بود و هر ارابه دارای دو قبضه توپ 125 میلیمتری بود که باعث افزایش تعداد توپها و حجم آتش ناو شده بود از طرفی علاوه بر افزایش قدرت آتش فضای مورد نیاز برای نصب توپهای 125 میلیمتری نیز نسبت به همتایان دیگر شناور با دارا بودن تعداد مشابهی توپ بسیار کمتر بود

این نبرد ناوها بخشی از توان رزمی سنگین نیروی دریایی ایالات متحده را تشکیل میدادند که بجز پینسیلوانیا کلاس شامل نبرد ناوهای کلاس نوادا ، نیومکزیکو ، تنسی ، و کلرادو نیز میشد
این کلاس با اینکه همزمان با جنگ جهانی اول وارد خدمت شد ولی هرگز در جریان این جنگ حضور نداشت و بیشتر عمر عملیاتی خود را در سواحل سپری کرد و یا بعنوان ناوهای آموزشی بخدمت گرفته شدند که دلیل اصلی آن نوع سوخت مصرفی نبردناو ها بود ، این شناورر ها نفت سوز بودند و سوخت اصلی آنها را مازوت تشکیل میداد این در حالی بود که در خلال جنگ اول جهانی سوخت های نفتی بسیار کمیاب بود در مقابل ذغال سنگ به وفور در دسترس بود و در معادن ذغال سنگ بریتانیا روزانه مقادیر انبوهی ذغال سنگ تولید میشد بخاطر کمبود مواد نفتی تمامی ناوهایی که از ایالات متحده به اروپا اعزام میشدند ذغال سنگ سوز بودند

تنها عملیات قابل ذکر این ناوها در جریان جنگ اول حضور در ناوگروه حامل رییس جمهوری ایالات متجده بمقصد فرانسه جهت شرکت در مذاکرات با هدف تصمیم گیری برای سرنوشت و اینده کشورهای شکست خورده در جنگ بود و روی هم رفته اغلب عملیاتهای جنگی که در کارنامه خود دارند مربوط به جنگ دوم جهانی و ناو یو اس اس پینسیلوانیا میشود
اگرچه کلاس پینسیلوانیا در جنگ جهانی اول و سالهای بین دو جنگ جهانی سابقه عملیاتی شاخصی نداشتند و چندان پر تعداد هم نبودند ولی میتوان آنرا از جمله پر آوازه ترین نبرد ناوهای در خدمت ایالات متحده دانست
عمده ترین شهرت کلاس پینسیلوانیا را باید  مرهون اوازه ناو یو اس اس آریزونا دانست که علت ان هم این بود که این ناو یکبار خود سابقه جابجایی رییس جمهور ایالات متحده را داشت و یکبار هم اسکورت شناور حامل رییس جمهوری را در سوابق عملیاتی خود ثبت نموده بود اما شاید عمده ترین دلیل شهرت این کشتی جنگی به پایان خدمت تراژیک آن بازمیگردد

نبرد ناو یو اس اس آریزونا نیز بمانند همتای مشهور آلمانی خود بیسمارک طی نبردی یکطرفه و نابرابر دچار سرنوشتی شوم گردید و بشکل بسیار تراژیک و غم انگیزی پایان عمر ان رقم خورد و پس از آن دولتمردان آمریکایی جهت برانگیختن افکار عمومی این کشور بر علیه امپراطوری ژاپن و تحریک شهروندان خود و ایجاد همبستگی ملی جهت بسیج توان فن آوری ، قدرت صنعتی و نیروی انسانی خود و سرازیر کردن آن بشکل سیلابی ویرانگر به جبهه جنگ با ژاپن آن را تبدیل به یک قهرمان و نماد ملی کردند  و بموازات ان جهت بهره برداری سیاسی از این اتفاق دست به تبلیغاتی گسترده جهت انعکاس انهدام وغرق شدن ناو و تبدیل آن به سناریوی حمله ای ناجوانمردانه و قتل عامی به دور از اصول یک جنگ شرافتمندانه کردند
سیاستمداران آمریکایی در این راستا دست به انتشار گسترده روایات و افسانه های تراژیک و بعضاً حتی غیرواقعی که سیستم تبلیغاتی آنها ساخته بودند از آخرین لحظات روی عرشه ناو که پتانسیل بسیار زیادی برای ساخت این دست وقایع را داشت مانند داستانهایی غم انگیز و تراژیک از فداکاری ملوانانی که آخرین فرصت نجات خود را برای نجات زخمی ها و دیگر همکاران خود هزینه کردند و جان خود را برای نجات دیگران از دست دادند یا ملوانان زخمی که علیرغم زخمهای کاری سعی در نجات و امداد رسانی به سایر افرادی که حالشان وخیم تر بود داشتند یا افسرانی که بجای نجات جان خود و گریز از ناو به مقابله با مهاجمین پرداخته و خود را به سلاح های دفاعی رسانده تا جای توپچی های کشته و زخمی را پرکنند و در نهایت افرادی که درلحظاتی که ناو در حال رفتن به زیر اب بود و دیگر هیچ راهی برای نجاتشان وجود نداشت ناامیدانه لحظات پایان زندگی خود را با دیدن تصاویر همسر ، فرزندان و یا سایر عزیزان خانواده خودو مرور خاطرات آنها سپری میکردند ، حمله به ناو را به نمادی از وحشیگری و خوی تهاجمی ژاپن خشونت محور در برابر خویشتن داری و نقش  بی طرفانه ایالات متحده صلح طلب و القای این دیدگاه به جامعه و افکار عمومی خود که جنگ با ژاپن جنگ دیکتاتوری متعصب ، سنتی ،  تمامیت خواه و امپرالیسیمی نوظهور  بر علیه ارزشهای دموکراسی خواه غربی است تا با تحریک افکار عمومی و برانگیختن خشم انها آن را به عنوان اهرمی بسیار قدرتمند جهت مشروعیت بخشیدن به ادامه جنگ استفاده نمودند که این خود عامل اصلی پر آوازه شدن نام این ناو حتی در خارج از مرزهای ایالات متحده و در اروپا شد
((حال اینکه ناو یو اس اس آریزونا بدلیل اصابت بمب به انبار مهمات آن بسرعت غرق شد ، انهدام ناو بحدی سریع رقم خورد که اغلب سرنشینان ان فرصت خروج از ان را نیافتند و طبعا این مدت کوتاه برای وقوع اینگونه داستانهای حماسی بسیار محدود  بود ))

این ناو در عملیات پرل هاربر و در جریان حمله غافلگیرانه جنگنده های ژاپنی مورد هدف اژدرها و بمب های پرتاب شده از جنگنده های  بمب افکن و اژدر افکن نیروی دریایی ژاپنی قرار گرفت و غرق شد و اغلب خدمه این ناو نیز که در زمان حمله بخاطر برگزاری مراسمی مذهبی در حال اماده سازی عرشه ناو و تدارک ملزومات برگزاری مراسم  در ناو حضور داشتند نیز بهمراه ناو غرق شد و حدود ۹۰درصد کل خدمه کشته شدند لازم به ذکر است در زمان حمله ژاپنی ها هر دو ناو آریزونا و پینسیلوانیا در پرل هاربر حضور داشتند که آریزونا غرق شد ولی پینسلوانیا به دلیل اینکه جهت سرویس و رفع آسیب جزئی که در یکی از شفت های انتقال نیروی محرکه ان وجود داشت در حوضچه سرویس و نگهداری نیروی دریایی در بخش دیگری از جزیره قرار داشت از این حمله جان سالم بدر برد و تنهاآسیبهای جزئی پس از حملات پراکنده جنگنده های ژاپنی که موفق به شناسایی ناو شده بودند به ان وارد آمد که بلافاصله تعمییر و بخدمت بازگشت و تا فوریه 1943 در عملیات گلوله باران سواحل دشمن شرکت داشت این ناو در سال 1948 بعنوان کشتی هدف مورد استفاده و منهدم شد

طراحی و ساخت

ناوهای کلاس پینسیلوانیا از دسته نبرد ناوهای سنگین زره پوش یا اصطلاحاً دریدنوت بودند که از سوخت نفتی استفاده میکردند دسته دیگر پردردنوت نام داشتند که قدیمی تربوده و با ذغال سنگ تغذیه میشدند
این کلاس توسط صنایع کشتی سازی نیوپورت نیوز و صنایع کشتی سازی بروکلین ناوی یارد شهر نیویورک با هزینه هر فروند 15میلیون دلارساخته شدند
کار ساخت و سازاین شناورها از سال 1912 آغاز و در سال1916 به پایان رسید ، این ناوها پس از کلاس نوادا به تعداد دو فروند ساخته شد و پس از ان ساخت کلاس نیومکزیکو آغاز شد
برنامه ساخت این نبردناوها در میان اختلاف شدید کنگره و وزارت جنگ در مورد سفارش کشتی های جدید به کنگره داده شد( کنگره مخالف سفارش کشتی های جدیدی بود و از تصویب بودجه برای ساخت هرگونه شناور جنگی برای سال مالی 1913 خودداری کرد ، در مقابل وزارت نیروی دریایی مصراً خواستار سفارش ناوهای جدیدی بود ، پس از بالا گرفتن اختلاف ها میان وزارت جنگ و کنگره موضوع به سنا ارجاع داده شد و نهایتابا ورود سنا در 22 اوت 1912 توافق شد که در خواست ساخت تعداد محدودی ناو جنگی تصویب و اجرایی شود و بدین ترتیب در 20 دسامبر از تمامی صنایع کشتی سازی که توان ساخت چنین شناورهایی را داشتند جهت شرکت در یک رقابت وارائه پیشنهادهای خود دعوت شد و در 18 فوریه قیمت های ارائه شده بررسی شد که پایین ترین قیمت متعلق به صنایع کشتی سازی نیوپورت نیوز بود که هزینه ساخت هر فروند را هفت میلیون و دویست و شصت هزار دلار اعلام کرده بود( $7.260.000) هرچند هزینه نهایی به هفت میلیون و هشتصد هزار دلار ( $ 7800000 ) افزایش یافت البته بدون سلاح و زره که با زره و سلاح  پانزده میلیون دلار هزینه داشت
در نهایت پینسیلوانیا در صنایع نیوپورت نیوز و جهت عدم فاصله بین ساخت کشتی ها کار ساخت آریزونا هم در صنایع کشتی سازی نیروی دریایی در نیویورک آغاز شد اما زیر نظرکشتی سازی نیوپورت نیوزابعاد ناوهای کلاس پینسیلوانیا شامل 185/3 متر طول ، 29/72متر عرض و 8/9 متر آبخور بوده وزن جابجایی این شناورها هم معادل حداکثر 31917 تن جابجایی بودند و خدمه ناو نیز شامل 55 نفر افسر و 860 نفر ملوان میشد

پیشرانه ناو

نیروی پیشرانه کشتی از چهار موتور توربین بخار تامین میشد که نیروی فراهم شده از هر کدام از توربین ها توسط یک شفت به یک پروانه متصل و چهار شفت قدرت را به چهار پروانه انتقال میداد ، قطر هر کدام از پروانه های کشتی 3/7 متر بود علاوه بر ان جهت تولید نیروی برق هر کشتی از 4 دستگاه ژانراتور مولد نیروی الکتریسته توربو برخوردار بود که توان هر ژنراتور معادل 402 اسب بخاربود
جهت تامین نیروی بخار موتورهای توربینی متصل به 12 عدد دیگ بخار لوله ای ویلکوکس با توان تولید 31500 اسب بخار قدرت بود که ناو را به حداکثر سرعت 21 گره دریایی معادل 39 کیلومتر در ساعت میرساند در میانه خدمت دیگهای بخار تعویض و با شش دیگ بخار جدید جایگزین شد
سوخت این ناوها نفتی بود و قادر به استفاده  از نفت سفید و مازوت بود
مخازن سوخت هر کشتی کلاس پینسیلوانیا ظرفیت ذخیره سازی 2342 تن مازوت را داشت
سرعت کروز در این ناوها 12 گره معادل 22 کیلومتر درساعت بود و بصورت متداول دامنه برد ناوها هم با سرعت کروز 11240 کیلومتر بود

مهندسی زره و میزان حفاظت زرهی

در ضمینه حفاظت زرهی این ناوها دومین کلاس از نبردناوهای ساخت ایالات متحده بود که از طرح مهندسی زره بسیار پیشرفته و جدیدی بهره میبرد

نبردناوهای کلاس پینسیلوانیا بر اساس استراتژی حفاظتی که با نام همه یا هیچ مشهور شد ساخته شدند
مفهوم این طرح از نظر حفاظت زرهی ، باعث متمایز کردن ناوهای در خدمت نیروی دریایی ایالات متحده از هم نوعان اروپایی خود شده بود
طراحی بدنه ناوها در کشورهای متحد امریکا در اروپا بر تمرکز بر یک کمربند زرهی  قرار داشت که دور تا دور ناو را فرا میگرفت و از همه قسمتهای ناو در برابر پرتابه های توپخانه دشمن محافظت میکرد و بسته به محل بدنه حجم زره در بخش های مختلف بدنه کم و یا زیاد میشد اما ضعف مهم این نوع زره محدودیت در ضخامت زره بود به این معنا که اگر ضخامت زره زیاد میشد وزن کشتی بسیار بالا میرفت و باعث محدودیت در حمل اقلام حیاتی مانند آذوقه ، سوخت و مهمات میشد و در صورت ایجاد تعادل بین نصب زره با ابعاد و وزن ناو این زره نهایتا محافظتی در سطح متوسط ایجاد میکرد و تنها در برابر اصابت مهمات کالیبر سبک کشتی را محافظت میکردند
اما در دکترین نظامی ایالات متحده ، دشمن اول و بالقوه خود را کشور امپراطوری ژاپن  که یک قدرت نوظهور جهانی بشمار میرفت و پس از چیره شدن بر روسیه و اشعال چین بیکباره در جمع قدرت های درجه اول جهان قرار گرفت را دشمن اصلی خود تلقی میکردند

در آنزمان نبرد ناوهای ساخت ژاپن از توپهایی با کالیبر بالا و سنگینی بهره میبردند و یک کمربند حفاظتی سبک برای ناوهای آمریکایی بهیچوجه مناسب نبود
و برای ناو بود و نبود چنین زرهی چندان تفاوتی نداشت و نصب کمربند زرهی موثر نیز محدودیت وزن و مشکلات عدم توازن در تعادل کشتی و کاهش چالاکی و سرعت شناور که یکی از فاکتورهای حیاتی در یک نبرد دریایی بود در کنار افزایش مصرف سوخت وهزینه های جانبی شناور را بهمراه داشت و امکانپذیر نبود  لذا طراحان آمریکایی در پاسخ به این مشکل سیستم حفاظتی جدیدی را معرفی کردند که بعنوان طرح همه یا هیچ نام گرفت
در این طرح بخش های حیاتی ناو در یک محدوده و در کنار یکدیگر قرار میگرفتند و فقط این بخش ها زره پوش میشدند و از انها در برابر اصابت پرتابه ها محافظت میشد مانند موتورخانه ، پل فرماندهی ، تسلیحات و انبار مهمات و مخازن سوخت و سایر نقاط ناو مانند سینه و پاشنه ناو فاقد هر گونه زره و حفاظت موثری بودند و با حذف زره این بخشها ، ضخامت زره بخش های حیاتی کشتی را بیشتر میکردند

ضخامت زره در بخش میانی کشتی  از 76 م م تا 343 میلیمتر بسته به اینکه چه میزان مهم و حیاتی بود متغیر میشد
در بخش بدنه  بالاتر از آبخور کشتی بین 203 تا 343 میلیمتر زره نصب شده بود که یک از بیشترین حفاظتهای زرهی در این بخش از کشتی انجام گرفته بود

بخش های زیر آبخور بدنه بین 203 تا 330 میلیمتر زره نصب شده بود

پل فرماندهی از 406 میلیمتر زره برخوردار بود
برجک توپهای اصلی کشتی بین 127 تا 457 میلیمتر زره داشت۱ص
سطح عرشه کشتی بین 38 تا 76 میلیمتر زره برخوردار بود

سطح خروجی های موتور نیز بین 8 تا 13 میلیمتر زره نصب شده بود

بخش تسلیحات ناو

در بخش سلاح این ناوها دارای دو برجک در هر طرف پل فرماندهی بودند که هر برجک مجهز به سه قبضه توپ 14 اینچی ( 356) میلیمتری کالیبر 45 بود
این توپ سلاح اصلی اغلب نبرد ناوهای ایالات متحده از جمله‌کلاس نیویورک و کلاس نوادا بشمار میرفت و ساخت کارخانجات ذوب آهن و صنایع فولاد بیتهلم بود ، که در نسخه های مختلفی ساخته شد که بر روی نبرد ناوهای پینسیلوانیا نسخه مارک 8 نصب شده بود که هر توپ از طولی برابر با 16/32 متر برخوردار بود وزن هر قبضه توپ هم  56 تن بود و سه نوع مهمات را شلیک میکرد شامل گلوله های زره شکاف با وزن 636 کیلوگرم ، مهمات انفجاری آتش زا با وزن 680 کیلوگرم و مهمات شدید الانفجار ترکش شونده با وزن 510  کیلوگرم
حداکثر دامنه برد این سلاح در حالت بالستیک بالغ بر 31400 متر بود
خدمه میتوانستند با اضافه کردن تعداد بسته های خرج پرتاب برد توپ را افزایش دهند
سرعت دهانه توپ 834 متر بر ثانیه بود و در صورت استفاده بر علیه اهداف هوایی این نوع توپ بشکل استاندارد دارای 12000 متر برد برخوردار بود البته لازم به ذکر است که این توپها در ناوهای پینسیلوانیا فاقد توانایی دفاع هوایی بودند و فقط دارای ماموریت سطح به سطح بودند این توپ از نرخ آتش 1 گلوله در دقیقه برخوردار بود در کل 12 قبضه توپ در چهار برجک قرار گرفته بودند
زاویه شلیک بالستیک به °15+ محدود میشد و پایین ترین زاویه پوشش توپ °5- بود توپها قادر به تحرک انفرادی نبودند و هر سه لوله بصورت همزمان بالا یا پایین میشدند برد موثر توپ بر علیه شناورها و اهداف زره پوش شده دشمن در حالت شلیک مستقیم با مهمات انرژی جنبشی زره شکاف بالغ بر 19330 متر بود

این نوع توپ جهت بمباران  سنگین ساحلی و حمله به نبرد ناوها و شناورهای سنگین دشمن طراحی شده بود ، توپ قادر به شلیک 3 نوع مهمات بود که وزن و ابعاد هر نوع مهمات متغیر بود و برد توپ هم بسته به نوع مهمات متغیر بود،  سنگین ترین مهمات ان که گلوله های انفجاری ترکش شونده بود 680 کیلوگرم وزن داشت و جهت ایجاد نیروی محرکه لازم جهت شلیک مهمات دارای خرج شلیک بود که بشکل جداگانه نگهداری و بارگیری میشد برای شلیک هر تیر گلوله ، بصورت استاندارد 4 بسته خرج پرتاب نیز بارگیری میشد ،  که هر بسته 48 کیلوگرم وزن داشت که البته در مواقعی اضطراری برای افزایش برد مهمات از تعداد بیشتری خرج شلیک بهره گرفته میشد ولی استفاده از تعداد بالاتر خرج شلیک اولا پروتکل های ایمنی را نقض میکرد و احتمال انفجار در لوله سلاح را بالا میبرد و از ان گذشته عمر مفید لوله توپ را بشدت کاهش میداد این توپ تدسط بریتانیا نیز ساخته و روی نبرد ناوهای بریتانیایی با نام ال 14 نصب بود
ذخیره مهمات برای توپهای 14 اینچی شامل 1200 گلوله توپ بود که برای هر توپ 100 تیر گلوله حمل میکرد
پس از خروج نبرد ناوهای کلاس پینسیلوانیا توپهای آنها به واحد پدافند ساحلی ایالات متحده منتقل شد و بعنوان توپ زمین پایه ساحل به دریا در سواحل نصب گردید

سلاح دیگر ناو 22 قبضه توپ5 اینچی  ( کالیبر127میلیمتری)  بود که در کناره های پل فرماندهی در دو طرف کشتی نصب شده بود توپهای 5 اینچی نصب شده در این ناو از طولی برابر با  6/63 متربرخوردار بوده و وزن هر قبضه از این توپها معادل 5/1 تن بود از نظر مهمات این هم پرتابه هایی به وزن 25 کیلوگرم را در حالت بالستیک تا برد 20 کیلومتر شلیک میکرد
سرعت دهانه این توپ 960 متر بر ثانیه و نرخ آتش 9 گلوله در دقیقه بود
این توپها جهت  مقابله با قایقهای اژدر افکن ، ناوشکن هاو ناوهای دشمن و همچنین حملات ساحلی طراحی شده بود و مهماتی به وزن 25/03 کیلوگرم را شلیک میکرد در این توپها مهمات فاقد پوکه بود و از خرج شلیک بهره میبرد و بشکل جداگانه بارگیری میشد ، وزن هربسته خرج پرتاب این توپ 11/1 کیلوگرم بود این توپها همچنین در نقش دفاع هوایی هم بخدمت گرفته میشد ذخیره مهمات برای هر توپ تعداد 230 تیر گلوله بود
یکی از مشکلات این توپ این بود که در برابر نم و برخورد اب آسیب پذیر بود و در دریاهای ملاطم و در زمانهای طوفان امکان استفاده از توپ وجود نداشت

دیگر سلاح کشتی توپهای 3 اینچی بود که در میانه خدمت ناوجهت دفاع هوایی به ناو اضافه شد ناوهای کلاس پینسیلوانیا طی دریافت یک بسته ارتقایی مجهز به این نوع توپها شد
نبردناوهای پینسیلوانیا مجهز به 4 توپ 3 اینچی ( 76 میلیمتری ) نسخه مارک ۲۲ بود که مهماتی به وزن 5/9 کیلوگرم را به حداکثر برد 14 کیلومتر شلیک میکرد ، برد توپ بر علیه اهداف هوایی 9300 متر بود

دو لوله اژدر افکن پیستونی 533 میلیمتری نیز جهت حمله به کشتی های بزرگ و سنگین و همچنین بر علیه تاسیسات ساحلی و زیر ساخت های بندری در ناو نصب شده بود
برای مقابله با زیر دریایی های مهاجم از بمب های انفجار عمقی بهره میبردکه توسط ریلهایی در دوطرف کشتی پرتاب میشد و دارای فیوزی بود که قابلیت تنظیم جهت انفجار در عمق مشخصی را دارا بود و پس از رها شدن در اب و رسیدن به عمقی که برای انفجار تنظیم شده بود منفجر میشد که اگر در کنار زیر دریایی ها قرار داشت موج شدید حاصل از انفجار بدنه زیر دریایی را که تحت فشار آب نیز قرار داشت خرد میکرد

ناو تعداد 24 فروند اژدر غوطه ور 533 میلیمتری را حمل میکرد که جهت حملات سطحی  و بر علیه کشتی ها و تاسیسات ساحلی طراحی شده بود
این نوع اژدر 1500  پوند وزن داشت و از طول 5 متر و قطر 53/5 سانتیمتر برخودار بود
این اژدر از کلاهکی 200 پوندی بهره میبرد و از مکانیزم انفجار تماسی برخوردار بود و سیستم هدایت آن ژیرسکوپی بود
این اژدر غالبا بر روی ناوها و قایق های اژدر افکن نصب و پرتاب میشد و حدود 3700 متر با سرعت 27 گره برد داشت و تا سال 1922 در خدمت بود
این ناو ها هر فروند با هزینه ای بالغ بر 15.000.000 دلار ساخته شدند

ارتقا و بروز رسانی ها

ناوهای کلاس پینسیلوانیا در سال 1929 جهت تعمییرات و ارتقای میان خدمتی از خدمت خارج شدند و سال 1931 کار ارتقای انها به اتمام رسید و وارد ناوگان شدند ارتقای ناو شامل ارتقای سیستم سلاح ، دریافت سیستم هدایت آتش و نصب دکل هایی در کشتی برای رادارهای کشتی ، نصب تسلیحات پدافند هوایی و اضافه کردن یک سیستم اب و هواشناسی بود
از دیگر موارد ارتقا ، اضافه شدن یک لایه نازک زره به زره کشتی جهت حفاظت در مقابل حملات زیر دریایی ها که تمامی نبرد ناوها این زره را دریافت کردند ، سیستم موتور خانه نیز دیگ های بخار با شش دیگ بخار لوله کوتاه و توربین های بخار جدیدی جایگزین شد که سبب افزایش سرعت کشتی شد
ناو یو اس اس پنسیلوانیا در سال 1945 یک بسته ارتقا دیگر پدریافت کرد

انتقال به ناوگان اقیانوس آرام

پس از نوسازی هر دو نبرد ناو کلاس پینسیلوانیا به ناوگان پاسفیک منتقل شده و تاپایان خدمت خود در این ناوگان حضور داشتند
در خلال سالهای دهه 1920 این دو ناو در ناوگان آتلانتیک خدمت میکردند و در این ناوگان ناوهای پرچمدار بودند
در واقع در اوایل دهه 1930 ایالات متحده فرماندهی و ستاد ناوگان اقیانوس آرام را از بندر سن دیگو به هاوایی انتقال داد ، هدف از این اقدام افزایش بازدارندگی در برابر ژاپن بود که پس از شکست امپراطوری روسیه و اشغال چین تبدیل به یک قدرت نوظهور شده بود که بدنبال اشغال سرزمین های غنی از منابع زیر زمینی درجنوب شرقی آسیا بود و ایالات متحده در حد هشدار دهنده ای خطر آنرا احساس میکرد
امپراطوری ژاپن موفق به ایجاد یکی از بزرگترین و قویترین نیروهای دریایی در جهان شده بود که بزرگترین کاربر ناوهای هواپیمابر بود
انتقال ستاد ناوگان از سن دیگو به مجمع الجزایر هونولولو یک قدم ایالات متحده را به جنگ نزدیکتر کرد
در سال 1943 ناو پینسیلوانیا در نبرد جزایر آلوتی حضور داشت در اواسط سال 1943 در عملیات مکین شرکت کرد در اوایل سال 1944 عضو ناو گروه عملیات آبی خاکی و پیاده کردن نیرو در کواجالین بود اندکی بعد در نبرد انیوتوک شرکت نمود که این عملیات بدنبال موفقیت یگانهای آمریکایی در نبرد کواجالین اجرا شد هدف از اجرای این عملیات تصرف جزیره آنیوتوک و ایجاد یک پایگاه هوایی و یک اسکله نظامی در ان جهت حمله و بمباران جزایر ماریانا بود
در این عملیات طی اقدامی هوشمندانه از سوی دریاسالار اسپرانس ایالات متحده پیش از حمله دست به بمباران غافلگیرانه این جزیره توسط ناو هواپیمابر زد که بر اثر ان 39 شناور جنگی و 200 فروند هواپیمای جنگنده ژاپنی منهدم شد بلافاصله در نبرد جزایر مارشال شرکت کرد و در عملیاتهای جزایر ماریانا ، نبرد سایپان ، عملیات گوام ، عملیات تاک ، و اشغال فیلیپین شرکت کرد این ناو در نبرد تنگه سوریگام هم شرکت داشت ولی بدلیل اختلال و خرابی رادار قادر به روئیت اهداف خود نشد و بدون شلیک گلوله ای بازگشت

سوانح و حوادث رزمی

مهمترین و خسارت بار ترین سوانح این کلاس انهدام نبرد ناو یو اس اس آریزونا بود
کشتی آریزونا در سال 1941 با اصابت یک بمب 800 کیلوگرمی به محل خشاب توپ متحمل انفجار مهیبی شد که باعث غرق شدن سریع این کشتی شد
اگرچه کشتی کمتر از 1000 نفر خدمه داشت اما در روز حمله به دلیل مراسم مذهبی که در ان برگزار میشد 1512 نفر در ناو قرار داشتند که از این تعداد 1177 نفر جان خود را از دست دادند
دومین شناور یعنی ناو پینسیلوانیا در زمان حمله ژاپن در پرل هاربر حضور داشت ولی بدلیل استقرار ناو در حوضچه تعمییرات از حمله جان سالم بدر برد و فقط خسارات جزئی دید

پینسیلوانیا در 12 مه 1943 هم مورد اصابت یک اژدر از فاصله نزدیک قرار گرفت که از زیر دریایی ژاپنی  I-31 پرتاب شده بود این زیر دریایی  در همان روز به دو کشتی جنگی سانتافه و پینسیلوانیا حمله کرد که اگرچه به هر دو کشتی خساراتی وارد شد ولی پس از بازسازی به خدمت بازگشتند  ولی ساعاتی بعد در حالیکه زیر دریایی ژاپنی در عمق پریسکوب قرار داشت و در حال بررسی سطح بود پریسکوپ ان توسط ناوشکن های امریکایی دیده شد و دو ناوشکن ادواردز و فریزر جهت انهدام ان به تعقیب زیر دریایی پرداختند و در نهایت پس از حمله ناو فریزر توسط خرج های انفجار عمقی زیر دریایی بشدت آسیب دید خدمه زیر دریایی سعی داشتند  هر طور شده از مهلکه بگریزند ولی پس از ده ساعت عملیات تعقیب و گریز توسط ناو ادواردز در ساعات اولیه روز 13 مه مورد اصابت قرار گرفت و منهدم و غرق شد ناو پینسیلوانیا پس از اصابت اژدر مورد بازسازی قرار گرفت که طی ان برخی سیستمهای ناو نیز ارتقا یافت

در یکم اوت ناو در حال حرکت در مسیر اوکیناوا مورد حمله هواپیمای اژدر افکن قرار گرفت و اژدر پرتاب شده به محل قرار گیری  شفت و پروانه سمت راست کشتی اصابت کرد  و باعث کشته شدن 20 ملوان شد بر اثر این حمله 3 شفت از چهار شفت ناو منهدم شدند  و ناو تنها با یک شفت حرکت میکرد
بلافاصله نبرد ناو به آبهای کم عمق هدایت و تعمییرشد

حمله ژاپن به پرل هاربر

در هفتم دسامبر سال 1941 ژاپن دست به انجام یک عملیات تهاجمی و کاملاً غافلگیرانه زد
اگرچه این حمله برای ژاپنی ها یک پیروزی قاطع بحساب می آمد ولی دریاسالار یاماتو فرمانده نیروی دریایی ژاپن بهیچوجه از نتیجه آن راضی نبود و آن را یک پیروزی نمیدانست زیرا هیچکدام از ناوهای حامل که اهداف اصلی این عملیات بودند آسیب ندیدند تنها کشتی های قابل توجهی که بشکل کامل منهدم شد کشتی یو اس اس آریزونا بود که  در حمله ژاپنی ها به پرل هاربر غرق شد و دیگری کشتی یو اس اس یوتا بود که توان عملیاتی خود را بشکل کامل از دست داد و از خدمت خارج شد ناوهای حامل ایالات متحده که شامل 4فروند میشد همگی خارج از بندر بودند و دودر زمان حمله نبرد ناوهای آریزونا ، پینسیلوانیا ، نوادا ، تنسی ، مریلند ، کالیفرنیا ، ویرجینیا و یوتا در پرل هاربر حضور داشتند که بجز یوتا و آریزونا کشتی های خسارت دیده دیگر همگی بخدمت بازگشتند

همچنین 188 هواپیمای آمریکایی هم منهدم شدند
در این حمله نزدیک به 2400نفر کشته و مفقود شدند و نزدیک به 1200 نفر نیز مجروح شدند که بخش بزرگی از کشته هاو مجروحین را غیر نظامیانی تشکیل میدادند که بر اثر بمباران جنگنده های ژاپنی و آتش مسلسل جنگنده ها از پای در آمدند
در زمان حمله نبردناو یو اس اس پینسیلوانیا در اسکله خانگی خود نبود و لحظاتی پیش از حمله به حوضچه خشک تعمییرات منتقل و در زمان حمله آنجا استقرار داشت لذا در ابتدای حمله ناو توسط خلبانان ژاپنی روئیت نشد و همیپپ کافی بدست بیاورند و تسلیحات ناو را راه اندازی و عملیاتی کنند و پس از اینکه خلبانان ژاپنی پینسلوانیا را شناسایی کردند اغلب مهمات خود را پرتاب کرده بودند و فقط مهمات انها به گلوله های توپ محدود میشد از سوی دیگر حجم آتش سنگین پدافندی ناو ریسک حمله به ان را بالا برده بود لذا فقط تعدادی حمله پراکنده و نچندان موثر  به ان شد که فقط خسارات جزیی به ان وارد کرد و  بشکل معجزه آسایی ناو و خدمه اش از این حمله جان سالم بدر بردند
به همین دلیل هم پینسلوانیا اولین ناوی بود که پس از حمله پرل هاربر تعمییر و به توان عملیاتی  رسید
نبرد ناو پینسیلوانیادر خلال تعمییرات مدت چند ماهی در سانفرانسیسکو مستقر بود

جالب اینکه اغلب شناورهایی که در حمله ژاپن به پرل هاربر مورد اصابت قرار گرفتند در نهایت نوسازی شدند و به خدمت بازگشتند  ولی آریزونا شاید بد شانس ترین ناو حاضر در این بندر بود که درصد آسیب دیدگی آن بحدی بالا بود که حتی قابلیت بازسازی را هم نداشت و تنها توانستند برخی از اجزای با ارزش و قابل استفاده مانند توپهای ناو را از ان بردارند و باقیمانده لاشه را غرق کنند زیرا ناو همان دقایق اولیه در آب واژگون شد و غواصان برای جمع اوری جسد افرادی که در ان گیر افتاده بودند و همچنین جداسازی برخی بخش های ناو جهت بازیافت قسمت زیر ناو را که حالا روی اب قرار گرفته بود را بریده و اقدام به ایجاد دریچه هایی برای دسترسی به بخش میانی ناو نمودند

دلیل اینکه این ناو متحمل چنین خسارتی شد هم این بود که در زمان توجیه خلبانان ژاپنی دستوری از سوی دریاسالار یاماتو فرماندهی کل نیروی دریایی ژاپن به آنها ابلاغ شد که در ان تاکید شده بود که هدف اصلی انها ناوهای حامل و نبرد ناوهای حاضر در بندر پرل هاربر است و سایر شناور ها و تاسیسات ساحلی چندان با اهمیت نیستند و در درجه پایین تری از نظر اولویت ها هستند و موفقیت این عملیات به موفق اجرا کردن و یا میزان تلفات نیروهای شرکت کننده نیست بلکه اول به صحیح اجرا کردن ان طبق جزئیاتی که در عملیات شرح داده شده و دوم به تعداد کل ناوهای پرچمداری است که منهدم شده و یا بمدت طولانی ز مین گیر وغیر عملیاتی شده اند است
و زمان ابلاغ دستور حمله شماری از شناورهایی که بر اساس گزارش یگان های اطلاعاتی ارتش ژاپن در زمان حمله در پرل هاربر قرار داشتند بعنوان اهداف دارای اولویت بالا تعریف شده بودند که در زمانیکه خلبانان ژاپنی به آسمان پرل هاربر رسیدند هیچکدام از انها را مشاهده نکردند ، زیرا دو ناو هواپیمابر ساعتی پیش از حمله برای تمرین خلبانان خود از پرل هاربر خارج شدند و نبرد ناو یو اس اس پینسیلوانیا نیز ساعاتی پیش از شروع حمله بدلیل شکستگی پره یکی از پروانه های خودو برای تعمییر ان به حوضچه تعمییرات ونگهداری در سوی دیگری از بندر منتقل شده بود ، لذا زمان حمله در اسکله ای که محل استقرار همیشگی ان در بندر بود حضور نداشت

نکته ای که ذکر ان ضروری است اینکه در زمان حمله شناورهای دارای ارزش عملیاتی بالای ناوگان اقیانوس آرام هیچکدام در بندر حضور نداشتند و فقط 8 نبرد ناو در اسکله بندر حضور داشتند که 6 فروند انها در پایان عمر عملیاتی خود قرار داشتند و در شرف خارج شدن از خدمت بودند که همین مسئله با عث ایجاد این تصور شده بود که رییس جمهور از این حمله اصلاع داشتند ولی عمدا آن را مخفی کردند تا حمله ژاپن مجوز ورود به جنگ را که کنگره شدیدا مخالف ورود امریکا به ان بود را برایشان صادر کند
زیرا فارغ از بزرگنمایی ها و هیاهوهای تبلیغاتی ژاپن که حمله به پرل هاربر را یک پیروزی کم نظیر به افکار عمومی منعکس میکرد ، این حمله از نظر اهمیت استراتژیکی آن چندان با اهمیت نبود زیرا در بهترین وضعیت کمتر از 30 درصد توان عملیاتی ناوگان ایالات متحده انهم بشکل موقت و تنها برای چند ماه از شرایط عملیاتی خارج کرد در واقع این اشتباه فاحشی از سوی ژاپنی ها بود که پس از حمله بدنبال حمله به شناورهای آمریکایی رفتند که این مسئله باعث بالا بردن تلفات ژاپنی ها هم شد زیرا اهدافی بسیار حساس تر در بندر وجود داشت که حمله به انها بسیار آسان و ایمن تر از حمله به

یک نبردناو تا دندان مسلح بود و نتیجه آن هم  میتوانست برای امریکایی ها یک فاجعه تمام عیار باشد مانند انبارهای سوخت موجود در بندر که بشکل شگفت آوری ژاپنی ها به ان  اهمیت نداده بودند این انبارها اگر هدف قرار میگرفتند تمامی بندر را تبدیل به گلوله ای آتشین میکرد و ناوگان اقیانوس آرام حداقل برای مدت 6 ماه کاملا فلج میشد
نکته عجیب دیگر حساسیت بالای ژاپنی ها به ناو آریزونا بود که آنرا تبدیل به سیبلی برای ژاپنی ها کرده بود و اغلب جنگنده ها سعی در منهدم کردن آن داشتند
بطوریکه حتی شناورهایی هم که نزدیک به آریزونا پهلو گرفته بودند هم تبعات این حساسیت ‌فرا گرفت اعلب آنها بشدت آسیب دیده بودند
حجم حملات ژاپنی ها به نبرد ناو آریزونا بحدی سنگین بود که حتی سرنشینان غیر نظامی ناو که جهت شرکت در مراسم دینی که در ناو برگزار میشد لحظاتی پیش از حمله وارد ناو شده بودند هم قادر به ترک ناو و رساندن خود به محل امنی نبودند
البته اگر چه همان لحظات شروع حمله تعداد پر شماری اژدر به سوی ناو رها شد اما به دلیل اینکه اغلب اژدرها یا خطا رفتند و یا به شناورهای دیگری که نزدیک به ناو بودند اصابت کردند ( زیرا در ان زمان سیستمهای هدایت دقیق روی اژدرها قرار نداشتند و اغلب به این شکل عمل میکردند که خلبان هواپیما را از قسمت کناره های ناو در راستای ان قرار میداد و سپس اژدر را رها میکردند ، اژدر نیز پس از فرود به آب و فعال شدن پروانه ان در یک خط مستقیم و نزدیک به سطح آب بسمت جلو حرکت میکرد به همین علت هم شناورهایی که در حال حرکت بودند اگر اژدرها را بموقع کشف میکردند قادر بودند با اجرای مانورهایی از مسیر حرکت اژدرها خارج شوند ) تنها تعداد کمی از انها به بدنه آریزونا اصابت کرده بودند که بدلیل زره ضخیمی که ناو در قسمت میانه بدنه از ان بهره میبرد اصابت انها نیز آسیب چندان جدی به ناو وارد نکرده بود ، و شاید هم خدمه اینگونه تصور میکردند که در ان لحظه ماندن در شناوری که بخوبی زره پوش شده ایمن تر از ترک ان و قرار گرفتن در محوطه باز و بدون سر پناهی است که لحظه به لحظه خلبانان ژاپنی در انجا ملوانان و حتی غیر نظامیان وحشت زده ایی را که بر اثر شوک ناشی از انفجارها دوان دوان سعی در نجات جان خود و یا عزیزانشان را داشتند آماج رگبار مسلسل های خود قرار میدادند و قطعه قطعه میکردند است

دانستنی های جالب در مورد ناو

ناو یو اس اس آریزونا یکی از ناوهایی بود که کشتی پرزیدنت وودر ویلسون رییس جمهوری ایالات متحده را جهت شرکت در کنفرانس صلح پاریس اسکورت میکردند

یو اس اس آریزونا در سال 1919 به سواحل ترکیه اعزام گردید زیرا در این سال نبرد شدیدی بین یونان و ترکیه درگرفت

در سال 1933 زلزله ای مهیب ایالت کالیفرنیا را لرزاند پس از زلزله ناو یو اس اس آریزوناجهت انجام عملیات امدادی به بندر لانگ بیچ اعزام گردید

در سال 1935 ناو یو اس اس آریزونا در یک فیلم سینمایی ایفای نقش کرد
ناو این فیلم 《 هِرکامس دِناوی 》 و یک فیلم دراماتیک بود که موضوع آن روابط عاشقانه گروهی از ملوانان آمریکایی بود

در سال 1937 هر دو ناو کلاس پینسیلوانیا از ناوگان اقیانوس اطلس به ناو گان پاسیفیک منتقل شد و تا پایان خدمت خود در این ناوگان حضور داشتند

در هفتم دسامبر سال 1941 نیروی دریایی ژاپن دست به یک حمله غافلگیرانه به جزیره پرل هاربر زد که ناو آریزونا و خواهرش پینسیلوانیا به همراه ناوهای یو اس اس هورنت و یو اس اس اینترپرایز مهمترین اهداف این عملیات بودند

پیش از حمله پرل هاربر خلبانان ژاپنی حمله به ناو آریزونا را بارها شبیه سازی و تمرین کرده بودند

در زمان حمله ژاپن ناو یو اس اس پینسیلوانیا در حوضچه خشک بخش کشتی سازی نیروی دریایی در پرل هاربر در دست تعمییر قرار داشت و به همین دلیل جان سالم به در برد و تنها در هنگام بمباران زیر ساخت های جزیره  تلفاتی جزئی به ناو وارد شد
۰

پس از انهدام ناو یو اس اس آریزونا از 1400 نفر خدمه ناو 1177 نفر کشته شدند و تنها تعداد انگشت شماری از خدمه آسیب ندیده بودند

در سال 1962 بنای یادبودی در محل غرق شدن ناو در بندر پرل هاربر واقع در مجمع الجزایر هونولولو ایالت هاوایی احداث شد که لاشه غرق شده ناو هم درزیر این بنای یادبود قرار دارد

قیاس نبرد ناوهای کلاس پینسیلوانیا با دیگر همتایان آن

.کلاس پینسیلوانیا در یک نگاه

خواستگاه : ایالات متحده
نوع شناور : نبرد ناو دریدنوت
کاربر : نیروی دریایی ایالات متحده
وضعیت فعلی : از خدمت خارج شده هر دو فروند غرق شدند
ورود بخدمت : 1916
طول : 185/9 متر
عرض : 29/72 متر
آبخور : 8/9 متر
پیشرانه : 4 دستگاه موتور توربین بخار متصل به 4 شفت و پروانه
قدرت موتور : حداکثر 31500 اسب بخار
سرعت : 39/60 کیلومتر
دامنه عملیاتی : حداکثر 11240با سرعت کروز
خدمه : 55 افسر+ 860 ملوان
تسلیحات : 12 توپ 14 اینچی 22 توپ 5 اینچی 4 توپ 3 اینچی و دو لوله اژدر افکن 533 میلیمتری

مقالات مشابه

نبرد ناو ها

نبرد ناو المانی بیسمارک

نبرد ناو کلاس ایووا

اشنایی با شناور های مختلف جنگی