10 سلاح ویژه اسرائیل،در 70 سال گذشته

نوشته شده توسط: مینا گلرو – یزدان کبیری نژاد

از زمانیکه انسان به زندگی اجتماعی و تمدن روی آورد همواره طالب زندگی بهتر و رفاه و ثروت بیشتر بوده و این نیاز ذاتی انسان وقتی در کنار خوی جاه طلبی و قدرت طلبی انسان قرار گرفت ایجاد رقابتی وحشتناک مینماید که گاه موجب جنگها و جنایات وحشتناکی میشد و همواره در این رقابت و کشمکش گروهی پیروز میدان بودند و به منافع جنگ میرسیدند که از مردان جنگی بهتر و جنگ افزارهای مدرن تر بهره میبردند و این کشمکش ها سبب شد انسان همواره به دنبال جنگ افزارهایی مدرن تر و خلاقانه تر باشد.از زمان آغاز تمدن انسانی و شکل گیری جوامع انسانی هیچ سرزمینی بر روی کره زمین تاکنون به اندازه سرزمین فلسطین دستخوش ناآرامی ها ، تجاوزات و جنگ نگشته است. اگر تاریخ این سرزمین را مرور کنیم ، به خوبی در می یابیم که این سرزمین تاکنون دهها بار به دست گروه ها و کشورهای مختلفی فتح و دست به دست شده است. گاهی ایرانیان ، گاهی رومیان ، گاهی مصری ها ، گاهی مسیحی ها ، گاهی یهودی ها و … . این جنگ ها در بیشتر موارد بر سر موضوع مالکیت این سرزمین بود. جالب اینجاست که سرزمین فلسطین در طول تاریخ چه از نظر کشاورزی و زراعت و چه از نظر تجارت ، هیچ گاه دارای اهمیت نبوده است. ولی با این حال به خاطر ساختار مذهبی این کشور ( که خواستگاه ادیان یهود و نصاری بوده و نزد مسلمین نیز سرزمین مقدس و محترمی است ) بیش از هر سرزمین و کشوری در طول تاریخ دستخوش قتل عام ، غارت ، تخریب و به آتش کشیدن شده است. پرداختن به همه جنگ هایی که تاکنون در این سرزمین رخ داده است ، کاری بسیار مشکل است. چه اینکه بنا به اذعان مورخان جنگ هایی که در این کشور رخ داده است ، بیشتر از آن است که در کتب تاریخی ذکر شده است. چرا که بسیاری از این جنگ ها در مقیاس کوچکی رخ می دادند و مورخان از ذکر آن در کتب خود خودداری می کردند.

صدها سال مسیحیان صلیبی با مسلمان بر سر این سرزمین در جنگ و کشمکش بودند و در زمان معاصر این یهودیان بودند که جای مسیحیان صلیبی را گرفته و با مسلمانان به رقابتی خونین بر سر این سرزمین پرداخته اند که تا به امروز نیز ادامه داشته است.

کشور اسراییل از سال 1948 که اعلام موجودیت نموده همواره درگیر حملات شدید اعراب که خواهان محو این رژیم بوده اند شده و در واقع جشن استقلال این کشور توام با یک جنگ تمام عیار شد که به جنگ استقلال معروف میباشد

درگیری مداوم این کشور با اعراب که در واقع حکم مرگ و زندگی و تلاش برای بقا بود شهروندان و مردم این کشور را حسابی آبدیده و میدانی نمود پس از جنگ 6 روزه در ژوئن 1967 این رژیم تحت فشار اعراب ثروتمند و بدنبال تهدید این کشورها به قطع شریان انرژی توسط کشورهای اروپایی و مشخصا فرانسه و بریتانیا که عمده تامین کننده نیازهای تسلیحاتی این رژیم بودند مورد تحریم سختی قرار گرفت این تحریم گسترده در واقع درس بزرگی به صهیونیست ها داد و انهم این بود که اگر طالب کشوری مقتدر هستند باید بر ظرفیتها و پتانسیل های بومی خود تکیه کنند درسی که اعراب در این بیش از 70 سال هنوز نیاموخته اند و همواره متکی به کمکهای کشورهای دیگر و قدرتهای بزرگ بوده اندپس از جنگ 6 روزه اسراییل بدنبال استفاده از ظرفیتها و پتانسیل داخلی خود رفت و درسایه مدیریت مناسب و خلاقیت و شایسته سالاری مدیران خود توانست بسرعت پله های پیشرفت را طی کند تا امروزه به جایگاهی برتر در تولیدات نظامی دست یابد.امروزه بی اغراق این رژیم جزو شش کشور برتر جهان در تولید تجهیزات و فن آوری نظامی میباشد چنانکه بسیاری از کشورهای صاحب نام و قدرتهای جهانی مانند ایالات متحده ، روسیه ، چین ، هندوستان و ترکیه از مشتریان عمده جنگ افزارهای نظامی و فن اوری های برتر این رژیم میباشند در ادامه جهت آشنایی شما عزیران به تعدادی از این تولیدات اشاره و به بررسی کامل ان میپردازیم با این توضیح که این تجهیزات گوشه ای از تولیدات یا ارتقاء بومی این رژیم میباشند و پرداختن به کل محصولات شرکت های تولید فن اوری و تسلیحات این رژیم در حوصله این مقاله نیست.

((هیچ رتبه بندی ای وجود ندارد و وجود اعدا 1 الی 10 جهت مجزا کردن مطالب از یکدیگر است.))

این مسلسل محصول صنعت اسلحه سازی ابتدایی اسرائیل در دهه 1950 است که به طرز غیرمنتظره‌ای به یکی از موفق‌ترین مسلسل‌های تاریخ تبدیل شد. مخترع مسلسل یوزی، یک یهودی اسرائیلی آلمانی‌الاصل به نام عوزی گال بود که مسلسل یوزی را در سال 1948 طراحی کرد. عوزی گال بنابر وصیتش، امتیاز اسلحه یوزی را در اختیار وزارت دفاع اسرائیل قرار داد. اما مسلسل یوزی تنها نامش را از مخترعش نگرفته‌است و نام (( عوزی )) در عبری به معنای «خداوند قدرت من است». یوزی از جمله مسلسل‌هایی‌است که می‌توان روی آن صداخفه‌کن نصب کرد.خشاب آن در داخل قبضه و تقریباً در مرکز اسلحه قرار دارد که باعث لرزش کمتر اسلحه در هنگام شلیک و در نتیجه شلیک آسان‌تر و دقیق‌تر می‌شود. مدل اصلی یوزی با کالیبر 9 میلی‌متری ساخته شده. برد مفید آن 200 متر و سرعت خروج فشنگ از دهانه تفنگ 400 متر در ثانیه میباشد. طول یوزی با قنداق باز 67 سانتی‌متر و با قنداق بسته 45 سانتی‌متر و وزن آن 3.7 کیلوگرم است. نیروهای مسلح بیش از 90 کشور دنیا از یوزی استفاده کرده یا هنوز در حال استفاده از آن هستند.

گابریل یک موشک ضدکشتی با قابلیت پرواز در ارتفاع پایین است که توسط صنایع دفاعی و دریایی رژیم اشغالگر قدس توسعه داده شده است. این موشک توسعه خود در نیروی دریایی رژیم صهیونیستی از سال 1962 آغاز کرد و در همان دهه اول معرفی به سرعت وارد عملیات در نیروی دریایی شد و توانست در جریان جنگ 1973 بر علیه ناوهای جنگی کلاس اوزای سوریه و مصر با موفقیت بکار رود.موشک گابریل در نسل‌های مختلف توسعه داده شده که گابریل-3 ساخت اسرائیل دارای دو گونه سطح و هواپرتاب است. هر دوی این موشک‌های دارای قابلیت شلیک کن-فراموش کن هستند که موشک می‌تواند پس از شلیک با استفاده از رادارهای جستجوگر و سیستم‌های هدایتی پیشرفته به تنهایی به مسیر پروازی خود ادامه دهد. گابریل توانایی استفاده و بکارگیری بر روی ناوها و جنگنده F-4 فانتوم و هواپیماهای گشت دریایی را دارد.این موشک دارای طول حدودی 3.8 متر، قطر 34 سانتی‌متر و وزن بیش از 560 کیلوگرم است که می‌تواند یک سرجنگی 100 کیلوگرمی را با سرعت 0/7 ماخ به بردی بیش از 60 کیلومتر برساند. این موشک دارای سطح پروازی بسیار پایینی است که برخی منابع حتی به ارتفاع 2/5 متر از سطح دریا نیز اشاره کرده‌اند و این امر باعث شکست سامانه‌های دفاع ضدموشکی کشتی‌ها و ناوهای نیروی دشمن خواهد بود. از جدیدترین نمونه‌های این موشک می‌توان به گابریل-4 اشاره کرد که نوع افزایش برد یافته گابریل-3 میباشد. و با وزن 960 کیلوگرمی،میتواند یک کلاهک 240 کیلوگرمی را با استفاده از موتور توربوجت به برد 200 کیلومتر برساند.

تولید این جنگنده در سالهایی که اسرائیل با دولتهای عربی، دست و پنجه نرم می کرد و دچار مشکلات فراوانی برای تهیه ادوات و هواپیماهای نظامی مورد نیاز خود بود، بسیار قابل توجه است. این راهی بود که اسرائیل پیمود تا بخشی از هواپیماهای نظامی مورد نیاز خود را بتواند در داخل تولید کند.نشر (Nesher) که در زبان عبری به معنای کرکس است، اولین جنگنده ای بود که در اسرائیل تولید شد و با تولید بسیار موفق این جنگنده،‌ راه برای ساخت جنگنده های پیشرفته تر «کفیر» و «لاوی» هموار گشت. در آن زمان، نیروی هوایی اسرائیل (IAF) ملاحظه کرد که این جنگنده، به طور موقت، توان نیروی هوایی را به میزان قابل ملاحظه ای بالا می برد. در واقع تولید و ورود به خدمت این جنگنده، یک دوره میانی قبل از در سرویس قرار گرفتن جنگنده های پیشرفته تر نظیر «لاوی» بود. تجربیات حاصل از تولید و استفاده از نشر راهگشای خوبی برای پیشرفت صنایع هواپیماسازی اسرائیل گشت. در آن زمان، قرار بود با ورود به خدمت جنگنده های بهتر، نشر بازنشسته شود. نشر 10 سال در نیروی هوایی اسرائیل با موفقیت تمام، انجام وظیفه کرد.اولین جنگنده‌ نشر که رسما به اولین اسکادران عملیاتی نیروی هوایی تحویل شد به تاریخ می 1971 (اردیبهشت 1350) در پایگاه هوایی Hatzor فرود آمد و توسط خلبان باسابقه نیروی هوایی دنی شاپیرا مورد آزمایش قرار گرفت. به دلیل درگیری اعراب و اسرائیل، دولت فرانسه از تحویل مابقی میراژ3 های خریداری شده خودداری کرده بود، و واحدها و اسکادران های هوایی میراژ 3 برای تکمیل شدن نیاز به جنگنده های بیشتری داشتند از این رو در طول ماههای بعد و با موفق بودن طراحی این جنگنده، تعداد دیگری از این جنگنده به اسکادرانهای ناقص میراژ3 اضافه شدند تا اسکادرانهای میراژ3، توان عملیاتی خود را بازیابند.بسیاری به دلیل شباهت بسیار زیاد این جنگنده با میراژ3، بر این عقیده هستند که این جنگنده، کپی ای از میراژ3 فرانسوی است. هنگامی که تعداد قابل ملاحظه ای از نشرها در IAI (کارخانجات هواپیماسازی اسرائیل) تولید شد، دو اسکادران، بدون میراژ3 از نشرها، تشکیل یافت. اولین اسکادران در پایگاه هوایی Etzion به تاریخ سپتامبر 1972 و دیگری به تاریخ مارس 1973 در پایگاه هوایی Hatzor استقرار یافتند. با شروع جنگ یام کیپور در تاریخ اکتبر 1973، نیروی هوایی اسرائیل، 40 فروند نشر در 3 اسکادران در خدمت داشت.گرچه نشر در اصل برای حملات علیه اهداف زمینی طراحی شده بود، ولی در ضمن جنگ، برای نبردهای هوایی نیز از آن استفاده شد. در آن زمان فرمانده نیروی هوایی، تصمیم گرفت تا از جنگنده های فانتوم و اسکای هاوک بر علیه اهداف زمینی استفاده کند و از جنگنده های میراژ3 و نشر برای نبرد با هواپیماهای دشمن و ایجاد برتری هوایی در مناطق درگیری، بهره ببرد.  در واقع به دلیل نیاز شدید نیروی هوایی این رژیم دست به تولید به روش مهندسی معکوس این جنگنده زدو در واقع نشر نسخه اسرائیلی  میراژ 3 بود که در این کشور کپی شد. این پرنده در سال 1961 تولید شد و در مجموع 61 فروند تحویل شد که خود تعداد بالایی پیروزی هوایی نیز به دست  اورد.در سال 1981، کفیر به طور کامل، جای نشر را در نیروی هوایی گرفت و جنگنده های نشر جهت فروش به دیگر کشورها، مورد نوسازی و تعمیرات اساسی قرار گرفتند. نشرها به کشور آرژانتین فروخته شدند که در آنجا با نامگذاری مجدد، به نام Dagger (به معنای خنجر) شناخته شدند و در چند عملیات موفق علیه انگلستان در جنگ فالکلند (1982) شرکت جستند…

کار روی موشکی پوپای در سال 1981 به هدف ساخت یک سلاح دوربرد با توان اتش و رها درشرکت رافال اسرائیل اغاز شد. سلاح جدید می بایست این توان را داشته باشد که  دور از دسترس سامانه های پدافند بر علیه اهداف محافظت شده توسط پدافند به کار برد .اسرائیل برای  ساخت این موشک کمی به سلاح امریکای AGM-15 نظر داشت که یک بمب  هدایت اپتیکی بود.در نهایت پروژه در سال 1985 با ورود به خدمت نسخه اولیه پوپای به نتیجه رسید. پوپای یک موشک هدایت  اپتیکی است که توسط دوربین سر موشک روی هدف قفل می شود.موشک دارای  یک پیشرانه سوخت جامد است که بیش از دو دقیقه کار میکند و مابقی راه را موشک بر روی امواج هوا سوار میشود. موشک دارای  چهار بالچه بزرگ در میانه بدنه و چهار بالچه کوچک تر در انتهای بدنه است. بالچه های بزرگ میانی بدنه به ان کمک میکند تا روی امواج هوا سوار شود و مسافت 75 کیلومتر را طی کند. البته در صورت پرتاب در ارتفاع پایین  برد موشک به 45 کیلومتر محدود می شود. موشک را میتوان هنگامی که زیر بال هواپیما است روی هدف قفل کرد ولی از انجای که کسب هدف از فاصله بیش از 20 کیلومتر با اپتیک دوربین میسر نیست برای هدف قرار دادن هدف پبهترین روش پرتاب  بدون قفل است. در این حالت بمب به طرف منطقه هدف پرتاب شده ، فرستنده ای در موشک تصاویر دوربین را برای جنگنده ارسال میکند  و کاربر هنگامی که هدف را در دوربین خود دید دست به قفل دوربین بر روی هدف می زند. این کار هدایت همزمان نامیده می شود. برای این کار نیاز است تا هواپیما یک غلاف ارتباطی را برای دریافت تصاویر از بمب ، با خود حمل کند. معمولا این غلاف  از نوع ای XQ-14 است که برای دریافت تصایر بمب GBU-15 و یا AGM-130 در ارتش  امریکا مورد استفاده قرار میگیرد .پوپای  در نسخه نخست دارای 1360 کیلوگرم وزن و 340 کیلوگرم کلاهک جنگی بود و از سامانه هدایت اپتیک با چشمی دید حرارتی برای استفاده در شب بهره می برد  . اولین کار بر این موشک F-4 فانتوم نیروی هوایی اسرائیل بوددر ادامه پوپای 2 طراحی شد که دارای وزن 1125 کیلوگرم بود و برای پرتاب از F-16 و F-15:در نظرگرفته شده بود . از دیگر  تغییرات این نسخه میتوان به برنامه ریز برای حمله به هدف از بالا به صورت یک شیرجه 80 درجه ویا برخورد از پهلو است. همچنین این نمونه دارای یک گیرنده GPS است که می توان از آن مستقل و بدون استفاده از سامانه دیده اپتیکی بهره برد. برد این نمونه 130 کیلومتر ست که این برد به دلیل زمان سوزش بیشتر موتور به دست امده است.

در سال 1980، IAF در مرحله برنامه ریزی اولیه طرح برای ارتقاء فانتوم های خود بود که نام Kurnas را بر خود گرفت.در تاریخ 15 ژوئیه 1987، اولین نمونه ارتقا یافته تکمیل شد که به آن لقب کورناس 2000 را دادند.تفاوت های کورناس با نمونه های قبلی بسیار فاحش بود که عمدتا در آویونیک آن بود.برنامه ارتقا شامل جایگزینی رادار اصلی با یک رادار جدید بود. کمپانی Norden، یک شرکت آمریکایی، رادار APG-76 را به طور ویژه برای این هدف توسعه داده است و طبق درخواست IAF این رادار از فن آوری های پیشرفته ای برای خود آمریکا در نظر گرفته شده بود استفاده میکرد. سیستم APG یک سیستم رادار چند ماموریت دیافراگم است که اهداف زمینی را با ارسال امواج الکترومغناطیسی شناسایی میکند. مزیت بزرگ این سیستم در مقایسه با سیستم های تجهیزات نوری، این است که کیفیت تصویر حتی در شرایط بد جوی هم خوب است. این رادار یکی از ویژگی های منحصر به فرد Kurnas 2000 است.نمایشگرهای چند منظوره در کابین عقب یکی از مهمترین پیشرفت ها در کورناس 2000 است.طلاعات مربوط به سیستم های تسلیحاتی و هدایتی در دو نمایشگر رنگی نشان داده می شود.که یک صفحه نمایش در کابین جلو اطلاعات را خلبان را می دهد و همزمان همین نمایشگر میتواند همین اطلاعات را به کابین عقب نشان بدهد. نمایشگر چند منظوره به شدت کابین را جمع و جور میکند و باعث کاهش شدید کار بر روی دو خلبان می شود.

پیشرانه : دو موتور J79-GE-17 General Electric

موشک های هوا به هوا قابل حمل : اسپارو ، سایندوایدر ، پیتون و شیفر 2 و 3 و 4

قابلیت حمل 7257 ک گ بار تسلیحاتی (( اعم از مخزن سوخت خارجی ، بمب ، غلاف اخلالگر و… ))

در ژانویه 1988 ، نسخه ویژه F-15 E وارد خدمت اسرائیل شد.رام نسخه ویژه F-15 E Strike Egale توسط بوئینگ برای اسرائیل طراحی شده است.سیستم های پیشرفته آن، قادر است حملات دور برد را با لود سنگین ، در ارتفاع کم، در تمام ساعات روز و شب و در هر شرایط آب و هوایی انجام دهد. در سپتامبر 1997 اولین رام به عنوان F-15 I در خط مونتاژ بوئینگ در ایالات متحده تکمیل شد.اولین F-15 I Ra’am ، در یک مراسم که در کارخانه بوئینگ در سنت لوئیس بود.زمانی که سخنرانی ها پایان یافت، وزیر دفاع ییتزاک به سوی هواپیما رفت که در رنگ های استتار صحرا رنگ شده بود و موشک های AMRAAM و پایتون 4 را حمل می کرد. وآن را بهترین جنگنده خاور میانه تا آن زمان خواند. چندین اصلاحات در رام انجام شده است تا به نیاز و مشخصات منحصر به فرد Heyl Ha’avir برسد. به عنوان مثال هواپیما با وزن بالاتری از پرواز و دامنه پرواز نسبت به سایر مدل های F-15 مشخص شده و با سیستم های منحصر به فرد تولید شده توسط صنایع دفاعی اسرائیل، از جمله یک مجموعه EW طراحی شده و ساخته شده توسط Elisra به طور خاص برای F-15I مجهز شده است.با توجه به تغییرات ساخته شده در آن، Ra’am به عنوان پیشرفته ترین مدل F-15 محسوب می شود. مانند F-15E، این یک ایستگاه دو و میدانی است، که خلبان با تمرکز بر پرواز در هواپیما و آزاد کردن سلاح ها، در حالی که WSO موشک های هدایت شده را از لحظه رها سازی تا زمانی که هدف قرار می گیرند، کنترل می کند.سیستم های پیشرفته Ra’am عبارتند از APG-70یک رادار با قابلیت نقشه برداری زمین صرف نظر از شرایط آب و هوایی و نور، می تواند اهدافی را پیدا کند که در غیر این صورت بسیار سخت است .حتی در شرایطی مانند شرایط بد جوی مانند پوشش کامل مه، باران شدید یا شبهای بدون ماه. سیستم مهم دیگری که این هواپیما به آن مجهز است، LANTIRN است که امکان دستیابی به اهداف را فراهم می کند و در روز و شب، مهمات هدایت شده را بر روی آنها قفل می کند.سیستم LANTIRN شامل یک غلاف ناوبری و یک غلاف هدایتی است. غلاف ناوبری دارای یک سنسور دید در شب FLIR و یک رادار زیر زمینی است که هواپیما را قادر می سازد با سرعت بالا در ارتفاع کم پرواز کند و از موانع نزدیک به هشدار جلوگیری کند. هدایتگرها دارای سنسور FLIR برای تعیین اهداف در شب و یک نشانگر لیزر هستند. سنسور FLIR امکان پیگیری اهداف در محدوده طولانی را فراهم می کند، نشانگر لیزری استفاده از مهمات هدایت لیزری را ممکن میکند.Ra’am قادر است 4/1 تن سوخت را در مخازن داخلی، مخازن مخزن خارجی و مخازن سوخت تطبیقی حمل کند.به طوری که تقریبا هیچ اختلال در شکل آیرودینامیکی هواپیما وجود ندارد و مانع عملکرد آن نمی شود. با سوخت گیری هوایی، محدوده را می توان گسترش داد.رام برای حمل انواع موشک ها و بمب های هدایت شونده طراحی شده است. در کل، هواپیما میتواند 11 تن مهمات را حمل کند.

اولین دو جت F-16I سکوت Negev را مختل می کند. پیش از فرود در خاک اسرائیل، یکی از هواپیماها تاچ اند گو ((Touch and Go))می کند، پس از آن دو جنگنده در رامون فرود می آیند. این هواپیماهای جدید با مخازن سوخت (CFT ) که محدوده پروازشان را افزایش می دهد به نمایش در می آیند.مجهز به یک رادار دیافراگم مصنوعی APG-68 (V) X هستند که می تواند اهداف زمینی را در هر شرایط آب و هوایی، روز یا شب شناسایی بکند.تمامی سیستم هایی که در این جنگنده وجود دارد با توجه به درخواست های IAF و صنایع دفاع اسرائیل توسعه داده شده است. این سیستم ها قابل ارتقا و طراحی با امکان به روز بودن در آینده هستند.جنگنده F-16I با لقب “Sufa”(( طوفان ))توسط لاکهید مارتین ساخته شده. موتور های سوفا ساخت “پرات و ویتنی” است .همچنین سیستم های پیشرفته آن بر اساس خصوصیات مد نظر IAF توسط صنایع دفاعی اسرائیل ساخته شده است.مخازن سوخت تطبیقی ((CFT)) این جنگنده ها توسط صنایع هوایی اسرائیل ساخته شده که میزان سوخت داخلی هواپیما را 50 درصد افزایش می دهد. هدف آنها این است که به طور قابل توجهی زمان پرواز جنگنده و شعاع عملیاتی آن افزایش یابد.سوفا مجهز به AGP-68 (V) X Radar – رادار دیافراگم مصنوعی (SAR)است که امکان ردیابی اهداف زمینی را در روز و شب، در هر نوع شرایط آب و هوایی را دارد.این رادار اجازه می دهد هدف گیری خودکار انجام شود که نسبت به هدفگیری دستی زمان کمتری صرف می شود که این صرفه جویی در وقت با ارزش است. این رادار همچنین پیشرفت هایی را در زمینه اهداف هوایی از جمله دامنه خرید و کیفیت ردیابی ارائه می دهد. سیستم سیگنال نصب شده بر کلاه خلبان تحت توسعه اسرائیل است. HUD نصب شده در F-16I ، اطلاعات مختلف هواپیما مانند ارتفاع، سرعت و اطلاعات سیستم های سلاح را نشان می دهد. این داده ها به سیستم مرکزی ((کنترل فرماندهی)) متصل هستند . علاوه بر این، دوربینی که در کلاه خلبان بکار رفته است نشان می دهد که آیا خلبان امکان بررسی اطلاعات مورد نیاز را هنگام پرواز دارد یا خیر. با توجه به سنت های IAF جنگنده F-16I مجهز به سیستم های پیشرفته جنگ الکترونیک است که در اسرائیل ساخته شده است. این سیستم ها بر اساس مدل های نصب شده در F-15I توسعه داده شدند. این هواپیما دارای سیستم های پیشرفته ارتباطی ساخت اسرائیل نیز می باشد. ارتباطات ماهواره ای F-16I دارای دو دستگاه ارتباطی جدید ساخته شده توسط Elta و Rafael است.از جمله یک رادیو UHF با روش های رمزگذاری جدید و قابلیت های رله های طولانی است.

سوفا مجهز به غلاف Litening ساخت خود اسرائیل است و کاربرانی همچون ترکیه و آمریکا دارد . این غلاف برای ناوبری و نورپردازی هدف است. که برای بهبود قابلیت های حمله روزانه و شب طراحی شده است.غلاف Litening قابلیت ارائه تصاویر واقعی با زمان واقعی به خلبان را دارد. رزولوشن حسگر بالا باعث می شود خلبانان بتوانند اهداف رزمی را به طور قابل اعتماد شناسایی کرده و در نتیجه از آسیب هایب جانبی جلوگیری کنند. این غلاف میتواند در 24 ساعته روز و شب در شرایط آب و هوایی مناسب عمل بکند.سلاح های قابل حمل: موشک پایتون 5 حرارتی‌، موشکAIM-120 موشک هدایت رادار، غلاف ناوبری LANTIRN، بمب JDAMs.

در جنگ دوم لبنان در سال 2006 حزب الله حدود 4000 راکت به سمت شهر های شمالی اسرائیل از جمله حیفا شلیک کرد. کشته و زخمی شدن 119 غیر نظامی و صدمه دیدن 12000 ساختمان  بزرگی تهدید پیش روی اسرائیل را آشکار ساخت .تصمیم گیری و بررسی گزینه های مختلف برای اسرائیل به مدت یک سال پس از جنگ به طول انجامید. نهایتا در سال 2007 وزیر دفاع وقت، امیر پرتز سامانه ی موشکی ای که قرار بود توسط کمپانی رافال توسعه یابد را به عنوان پروژه ی مورد نظر خود برای رهگیری راکت ها اعلام کرد و لقب گنبد آهنین برای آن انتخاب شد ( نکته ی جالب : این نام و نام رهگیر سامانه توسط همسر مسئول پروژه انتخاب شده !) قرار بود که بر طبق برنامه تا 2 سال بعد یعنی در سال 2009 به صورت کامل وارد خدمت شود. با این حال مشکل همیشگی کمبود بودجه عملا ورود به خدمت این سامانه را تا سال 2011 به تاخیر انداخت .گنبد آهنین سامانه ای موشکی برای دفاع در مقابل راکت های کوتاه برد و گلوله های خمپاره است. این سامانه محصول همکاری کمپانی رافائل و صنایع هوافضای اسرائیل است و از سال 2011 در خدمت این کشور می باشد. قیمت تمام شده ی هر آتش بار 50 میلیون دلار است و هزینه ی هر بار شلیک آن 20000 دلار براورد شده که نسبت به راکت های ارزان قیمت و گلوله های خمپاره که برای مقابله با آن ها ساخته شده بسیار گران است.

گنبد آهنین از سه جزء اصلی تشکیل شده :

رادار :

سامانه ی گنبد آهنین از رادار EL/M-2084 ساخت کمپانی التا استفاده می کند. رادار EL/M-2084 یک رادار آرایه فازی فعال چند منظوره ی سه بعدی است که در باند S عمل می کند. این رادار می تواند هواگرد های معمولی را در 300 تا 350 کیلومتری و گلوله های خمپاره و راکت ها را از 100 کیلومتر ردیابی کند. در حالت ثابت میزان پوشش EL/M-2084 120 درجه است و در حالت گردان 360 درجه ی کامل را پوشش می دهد. این رادار یک رادار چند منظوره است، به این معنی که هم کشف و هم درگیری با هدف بر عهده ی همین رادار است و نیاز به رادار دیگری در  سامانه نیست. به علاوه از آن به عنوان یک رادار مقیاس پذیر یاد می شود. یعنی بسته به نوع ماموریت می توان از تعداد ماژول های گیرنده/فرستنده ی آن کاست و قدرت آن را کاهش یا افزایش داد. EL/M-2084 به راحتی قابل حمل است و در سامانه ی گنبد آهنین توسط یک دستگاه خودروی 6*6 حمل می شود و در عرض 20 دقیقه نصب و فعال می شود.

مرکز کنترل سلاح و مدیریت نبرد :

این مرکز یک پناهگاه کوچک است که می توان آن را به سادگی با یک خودروی 6*6 جابه جا کرد. وظیفه ی این مرکز دریافت اطلاعات از رادار، تحلیل و محاسبات و در نهایت صدور دستور شلیک رهگیر است. ویندوز و “NET Framework.” سیستم عامل و پایه ی برنامه نویسی این مرکز هستند . نرم افزار اصلی آن که محصول کمپانی Mprest است مسئول تحلیل اطلاعات دریافتی از رادار و محاسبات مربوط به پیش بینی محل برخورد و مسیر هدف و همچنین محاسبات مربوط به هدایت رهگیر است. این مرکز هم می تواند فرایند رهگیری را به شکل کاملا خودکار انجام دهد و هم اپراتور ها می توانند خود کنترل این فرایند را به دست بگیرند. در کنار این مرکز در سایت فرماندهی یک منبع تامین جریان برق و یک مرکز انقال اطلاعات سیار نیز قرار دارند. مرکز کنترل سلاح و مدیریت نبرد اطلاعات رادار و فرامین مربوط به رهگیری را از طریق این مرکز اطلاعات سیار دریافت و ارسال می کند. همچنین از طریق این مرکز کل سامانه می تواند به شبکه ی پدافندی سراسری اسرائیل و همچنین به سپر موشکی آمریکا متصل شود.

واحد آتش و رهگیر :

هر آتش بار گنبد آهنین معمولا دارای 3 پرتابگر است که هر پرتابگر 20 رهگیر آماده به شلیک را در خود جای داده است. رهگیر این سامانه تامیر (به معنای قد بلند یا لاغر) نام دارد. این رهگیر احتمالا یک موشک تک مرحله ای سوخت جامد است که طول آن 3 متر و قطرش 16 سانتی متر می باشد و وزنی معادل 90 کیلوگرم دارد. حداکثر سرعت این موشک 2.2 و بردش بین 4 تا 70 کیلومتر ذکر شده است. تامیر به وسیله ی دو ردیف 4 تایی از بالک ها کنترل می شود. در نوک این موشک فیوز مجاورتی و سنسور الکترواپتیکال قرار گرفته. این سنسور عملکرد صحیح و با دقت کامل موشک را در تمامی شرایط جوی تضمین می کند. در زیر فیوز و سنسور نیز سر جنگی موشک (تقریبا در میانه ی بدنه ی آن) به وزن 11 کیلوگرم قرار گرفته است.

نحوه ی عملکرد :

زمانی که رادار EL/M-2084  هدفی را اعم از راکت یا خمپاره کشف کند اطلاعات آن به مرکز کنترل سلاح و مدیریت نبرد ارسال می شود. کامپیوتر های این مرکز با تحلیل اطلاعات و محاسبات، محل برخورد هدف را مشخص می کنند. چنانچه مسیر هدف به سمت مناطق تحت حفاظت سامانه باشد دستور رهگیری سریعا صادر می شود و در صورتی که مشخص شود هدف در مناطق بی خطر به زمین اثابت خواهد کرد رهگیری شلیک نخواهد شد. در صورت صدور دستور رهگیری موشک تامیر شلیک شده و به سمت هدف می رود. در این میاننیز اطلاعات مربوط به موقعیت هدف به صورت لحظه به لحظه از طریق مرکز کنترل به رهگیر ارسال می شود. زمانی که سنسور رهگیر هدف را یافت به سمت آن می رود و اقدام به نابودی آن می کند.می توان گفت سامانه ی گنبد آهنین تنها سامانه ای است که به صورت گسترده در شرایط جنگی به کار گرفته شده و بنابر اعلام ارتش اسرائیل این سامانه در درگیری های سال های 2012 و 2014 غزه به ترتیب موفق به رهگیری421 و 735 راکت و خمپاره شد و به نرخ موفقیت 85 و 90 درصدی در این سال ها دست یافت.به هر صورت در حال حاضر اسرائیل 10 آتش بار از این سامانه را تولید و مستقر ساخته و تصمیم دارد 5 آتش بار دیگر نیز به زرادخانه ی خود اضافه کند.

سلاح تهاجمی تاور (Tavor) بعنوان جایگزین دو اسلحه ام 16 و گالیل در ارتش اسرائیل وارد شد.از ویژگی های آن بولپاپ است.خشاب در پشت و دسته و ماشه در جلو که باعث کوتاه شدن طول سلاح شده ولی هیچ تاثیری بر برد آن ندارد.اسرائیل از سال 1991 طراحی این سلاح را به صنایع نظامی خود واگذار کرد تا اینکه در سال 1998 برای اولین بار در معرض دید عموم قرار گرفت. ارتش اسرائیل در سال 2008 این سلاح را در عملیات سرب گداخته هنگام درگیری با نیرو های مقاومت فلسطینی بکار گرفت.این سلاح می تواند از هر دو کالیبر 5’56و 9 میلیمتر استفاده نماید،این قابلیت موجب صرفه جویی در زمان آموزش،قطعات یدکی و هزینه های کلی می شود.تاور دارای یک لوله خفه کن می باشد که قابلیت استفاده برای هر دو کالیبر را داراست.

پایتون 3

بعد از تجارب  دو موشک شفیر 1 و 2 ارتش  اسرائیل به دنبال نسل سوم موشک  های فروسرخ رفت.مشکل شفیر 2 برد کمش بود (( 5 کیلومتر)) از این رو برنامه افزایش برد در دستورکار قرارگرفت  همچنین با افزایش برد و دقت،کاونده در موشک پایتون 3 بسیار بالا تر رفته بود کاونده توان تشخیص گرمای بخش های  از بدنه شامل  لبه بال و بدنه که در معرض هوا بود را نیز داشت . موشک دارای برد 15 کیلومتر و یک کلاهک 11 کیلویی است. موشک به صورت چشمگیری بزرگتر و سنگین تر  از شفیر 1 و 2 بود. قرار بود موشک جدید شفیر3 نام بگیرد ولی با یک تغییر نام شفیر 1 به پایتون1   و شفیر2 را به پایتون2  تغییر داد تا موشک جدید که در سال 1979 عملیاتی شد .موشک بر روی اف15 و اف16 در جنگ سال 1982 در لبنان به کار رفت اگرچه پرتاب کننده اصلی اف15 بود و با موفقیت توانست  35 و یا به نقلی 50 جت سوری را به زیر بکشد. زاویه جستجوی 30 تا 40 درجه ان تا قبل از ورود به خدمت R-73 روسی در جهان بی رقیب بود حتی از انواع امریکایی .پایتون  3 به صورت گسترده ای صادرشد و در 9 ارتش جهان خدمت کرد.

موشک پایتون4

در اوائل دهه 1990 با پیوستن دو آلمان به هم تعدادی ازموشک های R-73 که ویژه نصب بر روی Mig-29 آلمان شرقی بود بدست غرب افتاد. ازمایش این موشکها با زاویه جستجوی 60 درجه مشخص کرد R-73 از تمامی موشکهای فروسرخ غربی برتر است از این رو در غرب توسعه نسل جدید از موشک های فروسرخ اغاز شد که توان رقابت با R-73 را داشته باشداسرائیل نیز بلافاصله دست بکار شده و شروع به طراحی و تولید نسخه جدید وبسیار پیشرفته ای از موشک های حرارت یاب خود نمود و موشک پایتون 4 را در سال 1993 به نمایش گذاشت و تا سال 1995 عملیاتی کرد. این موشک با الگو برداری بالایی از موشک R-73 تولید گردیده بود و شباهت بسیاری به R-73 داشت .پایتون 4 دارای دو ردیف بالچه در جلو و یک ردیف در عقب بود.از این سه ردیف بالچه دو ردیف آن متحرک بود.موشک از چالاکی بسیار بالای برخوردار است و کاونده فروسرخ ان این توان را دارد تا زاویه جستجوی 60 درجه دست به کاوش بزند. حساسیت کاونده بسیار بالا بود و حتی از روبرو نیز می توانست روی هدف قفل کند . اسرائیل  برای جنگنده های  خود کلاه پروازش را توسعه داد. این کلاه همانند نسخه روسی که برروی Mig-29 و Su-27 سوار است به خلبان اسرائیل کمک می کند با نگاه کردن به هدف،کاونده موشک را به همان سمت بگرداند تا بتوان موشک را سریع روی هدف قفل. با این تاکتیک خلبان  توان درگیر در زاویه 220 درجه نیز با پایتون 4 دارد.این به این معنی است که خلبان بدون هیچ مانور موثری تنها با نگاه به هدف موشک را روانه  هدف میکند .همچنین پایتون4 در 9 ارتش جهان خدمت میکند.

موشک پایتون 5

موشک پایتون 5 نسل جدیدی از موشک های حرارت یاب میباشد.این موشک در سال 2005 وارد خدمت شد و اولین موشک  اسرائیلی با سامانه تصویر بردار فروسرخ  است.این سامانه به موشک اجازه میدهد حتی از فاصله 30 کیلومتری نیز برروی گرمایی کم بدنه حتی از روبرو قفل کند.موشک دارای همان پلتفرم پایتون 4 است و دارای همان سطوح کنترل و چالاکی ولی همان طور که گفته شد بزرگترین تفاوت آن کاونده تصویر ساز فروسرخ  ان است. این سامانه به موشک  اجازه میدهد  تا ان را قفل نشده به سمت هدف شلیک کرد تا موشک دست به  کشف هدف در آسمان بزند.این به معنی شلیک این موشک به هر سمتی و توان درگیری 360 درجه البته به شرط وجود کلاه دش. دقت کاونده بسیار بیشتر است و حتی میتوان آن را بر ضد اهداف زمینی و دریایی نیز بکار برد.همچنین خلبان میتواند از جستجوی تصویر ساز موشک برای کسب هدف تا برد 20 تا 30 کیلومتر استفاده کند و تصاویر دوربین دید حرارتی را در نمایشگر درون کابین نیز ببیند از این رو حتی توان استفاده به عنوان یک دوربین دید حرارتی نیز از این موشک وجود دارد. این موشک به دو کشور خارجی صادر شد.شکار های پایتون 5دست کم دو پهپاد حزب االله و حماس است.