جستجوگر اخبار مطالب و تسلیحات نظامی جمع آوری مطالب نظامی و تسلیحات
نوشته شده توسط: امین کرمی زنجانی
پیدایش
اسکادران های دشمن که نیروی سرخ هم خوانده میشوند، از زمان تأسیس در 1968 تاکنون، نقش کلیدی در حفظ مهارت خلبانان جنگی ایفا کرده اند و همواره در تلاشند با تمرینات جدید، سلطه هوایی خلبانان خودی در محیط هایی که به طور روز افزون چالشی میشوند را حفظ کنند.
نیروی سرخ تحت نظارت TOPGUN (مدرسه تسلیحات جنگنده نیروی دریایی) قرار دارد که نخستین بار به هواپیمای تهاجمی A-4 Skyhawk مجهز شد و برنامه ای تدوین کرد که امروزه هم برای ایجاد مؤثرترین محیط آموزش تهدید بکار میرود. از سال 1996 نیز جنگنده های F-16A,B را دریافت کرد تا همراه F-18 هورنِت و F-5 تایگر بکار برد.
خلبانان نیروی سرخ، دو گروه باسابقه و مبتدی هستند. گروه اول، خلبانان ذخیره اند که معمولاً تجربه کار با جنگنده های ناونشین دارند و اغلب خلبان سابق F-14 و F-18 هستند. آنها دانش خود را در اختیار افراد جدید قرار داده، ناوگان را آموزش میدهند و ترکیب منحصر بفردی از تجربه و توانایی تاکتیکی را ارائه میکنند.
گروه دوم نیز معمولاً با درجه ستوانی کار خود را آغاز میکنند و بسیاری از آنها تمام دوره خدمتشان را در نیروی سرخ سپری کرده و به افزایش مهارت خود میپردازند. حاصل چنین ترکیبی، ایجاد واحدهای فوق العاده کارآمد است.
اکنون 4 اسکادران سرخ در اختیار نیروی دریایی است که «عُمَرهای جنگنجو، رودخانه راتلِرز، خاموش کنندگان خورشید و فرشتگان» نام دارند. دو اسکادران اول، کاربر F-18 و F-5 هستند. خاموش کنندگان خورشید نیز جدیدترین نیروی سرخ است که از اسکادران فرشته مشتق شده و هر دو کاربر F-5 و F-16 هستند.
پاد ACMI و موشک سایدوایندر در نوک بالهای F-5N قرار دارند
اسکادران فرشته
مراحل اولیه تمرینات آموزشی و تدریس پشتیبانی نزدیک هوایی را بر عهده دارد و اغلب کاربر تایگرهای دست دوم سوئیس است که F-5N نام دارند و سال 2005 از خدمت خارج و به آمریکا فروخته شدند. اما سوال اینجاست که در عصر جنگنده های نسل پنجم، چرا نیروی دریایی از جنگنده نسل سوم مثل F-5 برای شبیه سازی دشمن استفاده میکند؟
در پاسخ باید گفت با اینکه سوپر هورنت های ناوهای هواپیمابر نیز به تدریج پا به سن میگذارند و نسل پنجمها روی کار می آیند، وابستگی به جنگنده های کم هزینه حتی بیشتر خواهد شد و این به خاطر مشکلات روز افزون مالی است.
در عصر تقلیل بودجه های دفاعی، F-5 جنگنده ای قابل اطمینان با تعمیر و نگهداری آسان است. اگرچه نیروی دریایی و سپاه تفنگداران آگاهند که نمیتواند منعکس کننده تهدیدات سطح بالا باشد و به عنوان مثال F-16 خیلی مدرنتر است، اما تعداد انگشت شمار F-16های سرخ بدان معناست که نیروی دریایی و سپاه تفنگداران قصد دارند F-5 را به عنوان جنگنده اصلی شبیه ساز دشمن تا آینده قابل پیش بینی حفظ کنند.
همچنین اگرچه F-5 توسط برخی صاحب نظران ضعیف ترین جنگنده برای مأموریتهای دشوار خوانده میشود، ولی نزد خلبانان و خدمه تعمیر و نگهداری، فوق العاده محبوب است.
تایگرهای اسکادران فرشته نیز F-5N هستند که با نسخه قدیمی E فرق دارند و مجهز به گیرنده هشدار راداری، سیستم ضد لغزش برای بهبود عملکرد روی باند، رادیوی مدرن و سیستم تشخیص دوست از دشمن اند. ضمن اینکه در نیروی هوایی سوئیس هم کم کار کرده اند و کاملاً سرحال هستند.
اسکادران فرشته معمولاً 30 فروند F-5N دارد که 10 فروند به صورت تمام وقت فعالند و هر خلبان نیز سالانه 100 پرواز انجام میدهد. تعمیر و نگهداری نیز توسط 100 پرسنل زمینی انجام میشود که هر کاری به جز اورهال را انجام میدهند و تعمیرات اساسی در محلی دیگر انجام میشود.
جنگنده F-5N عمدتاً توسط خلبانان ذخیره هدایت شده و در بیشتر مواقع، حریف دشواری برای تیم آبی است. چون خلبانان ذخیره، تجربه سالها پرواز با جتهای تاکتیکی دارند و میتوانند از حداکثر ظرفیت این پیرمرد استفاده کنند. به طوری که هنوز هم موفق به پیروزی در مقابل جنگنده های پیشرفته میشوند!
رنگ آمیزی آنها نیز طرحهای خاصی است تا مهارت خلبانان تیم آبی در تشخیص جنگنده های دشمن از روی رنگ، افزایش یابد. رنگ آمیزی صحیح، کشف چشمی هواپیما وقتی هم رنگ پس زمینه (مخصوصاً زمین بیابان) باشد را فوق العاده دشوار میکند. به طوری که در چنین شرایطی تعقیب سایه، شیوه مطمئن تری است!
مضاف بر اینکه F-5 کوچک جثه است و خصوصیت کلیدی اش، دشوار بودن کشف چشمی است. لذا درگیری خلبانان تیم آبی با این هواپیما، باعث تقویت مهارتشان در رزم نزدیک میشود.
F-5N از اسکادران فرشته
تجهیزات جانبی
پرنده های نیروی سرخ از هر نوعی که باشند، همیشه پاد ACMI حمل میکنند که اطلاعات پرواز هواپیما را ثبت میکند تا برای آموزش و تجزیه تحلیل رزم هوایی بکار رود.
همچنین پاد اخلالگر تمرینی ALQ-167 نیز دارند که قادر به شبیه سازی برخی از سناریوهای جنگ الکترونیک است. F-16های اسکادران فرشته پاد جنگ الکترونیک EL/L-8222 ساخت شرکت اسرائیلی Elta نیز دارند که مسئول سرکوب انواع سامانه های پدافند موشکی راداری است.
آینده
پایگاه اصلی اسکادران فرشته در Fallon از مقرهای اصلی آموزش نیروی دریایی آمریکاست که اجازه میدهد سایر جنگنده ها به جای تمرینات تکراری در پایگاه های خود، رزم هوایی واقعی را تجربه کنند.ظهور جنگنده های جدید و قدرتمند دریاپایه در کشورهای رقیب آمریکا مثل چین نیز تقاضا برای نیروی سرخ را افزایش داده تا خلبانان خودی را برای مواجهه با تهدیدات جدید، هرچه بیشتر آماده کنند. لذا آینده روشنی در انتظارشان است.
اسکادرانهای بی پول!
نیروی هوایی از سال 2014 به دلایل مالی، کاربرد جنگنده F-15 را در اسکادرانهای سرخ متوقف کرد. صرفه جویی نیز باعث شد که از دیرباز مشتری شرکتهای خصوصی ارائه دهنده جنگنده و خدمات آموزشی باشند. شرکتهایی که امروزه چنان نقش پُررنگی یافته اند که نیروی هوایی میخواهد قرادادهای سالانه برای 40 هزار ساعت آموزش خلبانان متخاصم در 12 پایگاه را به ایشان واگذار کند.
نخستین قرارداد، ژانویه 2019 اهدا خواهد شد و چنان ارزشمند است که پیمانکاران مختلف برای تصاحبش در رقابت هستند. اما وضعیت شرکتهای خصوصی در بلندمدت مشخص نیست و برخی معتقدند که تنها راه حلی موقت برای رفع نیازهای فوری هستند.با ورود به خدمت F-35 در آینده نزدیک نیز اسکادرانهای سرخ به حمایت بیشتر و تغییر در سرفصل دروسشان نیاز خواهند داشت که وابستگی آنها به پیمانکاران خصوصی را بیشتر میکند.همچنین علیرغم تأکید بر پرواز واقعی، نیروی هوایی مشغول توسعه شبیه سازهای جدیدی است که نمایشگرهای فوق شفاف دارند و امکان استفاده کامل از حسگرها و قابلیتهای جنگنده در مکانی امن را فراهم میکنند.
شرکت ATAC
پیمانکار نیروی دریایی است که طی 20 سال گذشته، با تأمین جنگنده های هاوکر هانتر و کفیر، از آموزش رزم هوایی و جنگ الکترونیک پشتیبانی کرده است.
اصولاً تمرینات اولیه با جنگنده های ارزان و کم خرج انجام میشوند و نیازی به شبیه سازی یک فروند Su-30 که حریف فوق العاده خطرناکی است و در ارتفاع بلند پرواز میکند، نیست! بلکه تقلید MiG-21 هم کفایت میکند ولی اگر همین سوال از خلبانان جسور پرسیده شود، مطمئناً خواهان حریفی در حد Su-30 هستند ولی این هزینه گزافی نیز دارد!
شرکت ATAC برای اسکادرانهای سرخ، جنگنده دست دوم تهیه میکند و دهها میلیون دلار برای مالیات دهندگان آمریکایی صرفه جویی کرده است. تازه ترین فعالیتش نیز خرید 64 فروند میراژ F-1 از فرانسه است و قصد دارد تعدادی از آنها را به عنوان منبع قطعات یدکی اوراق کرده و حدود 50 فروند را پس از اورهال و ارتقا، به عنوان جایگزین F-5N تحویل دهد.خلبانان ATAC نیز بسیار باتجربه و اغلب بازنشسته مدرسه TOPGUN هستند که دریایی از تجربه برای آموزش خلبانان جدید دارند. آنها سطح بالایی از معلومات را در اختیار خلبانان F-35 که بنیان یگانهای پروازی نیروی دریایی در آینده خواهند بود، قرار میدهند.
به گفته یکی از خلبانان ATAC نیز یگان هوایی نیروی دریایی در تمام جنبه ها با کمبود آموزش روبروست و همین امر، ایشان را به یاری گرفتن از ما ترغیب میکند.استفاده از پیمانکار خصوصی در سپاه تفنگداران هم رواج دارد. آنها نیز یک اسکادران F-5N به عنوان نیروی مهاجم دارند و در پی خرید تعداد بیشتر و استفاده از F-18 هستند.
دراکِن اینترنشنال و رنو
دراکِن در سال 2011 تأسیس شد و با خرید جنگنده های مختلف از سراسر جهان، به پشتیبانی از اسکادرانهای سرخ پرداخت.دارایی آن 11 فروند A-4 اسکای هاک، 9 فروند MB-339 و 27 فروند MiG-21 و 21 فروند L-159 بود که سال 2012 با خرید 8 فروند A-4K از نیوزلند و 6 فروند A-4N از بی.ای.ئی سیستمز تقویت شد. دراکِن فقط جتهای مدرنیزه را میخرد.
به عنوان مثال A-4K دارای پادهای جنگ الکترونیک، رادار APG-76، گیرنده هشدار راداری ALR-66، نمایشگر هدآپ، نمایشگرهای رنگی چندکاره، دسته کنترل HOTAS و لینک تبادل داده های دیجیتال است. به طوری که از عهده تمام اهداف آموزشی برمی آید و قابل قیاس با F-16A است اما هزینه عملیاتی خیلی کمتری دارد.
جنگنده L-159 نیز هواپیمای نسبتاً جدید و مدرنی است که هزینه عملیاتی ناچیزی دارد و به رادار Grifo-L و بسته نرم افزار تهاجمی مجهز است.
شرکت پشتیبانی هوایی تاکتیکی رنو هم امسال کار خود را آغاز کرد و ناوگان جنگنده CF-5D کانادا بعلاوه 65 موتور توربوجت J-85 این کشور را خرید. به تازگی هم 21 فروند جنگنده بازنشسته F-5E,F اردن را خرید که آن را به بزرگترین شرکت خصوصی صاحب این جنگنده تبدیل کرد.
جنگنده میراژ F-1 در آینده تبدیل به ستون فقرات اسکادرانهای سرخ نیروی دریایی خواهد شد
وضعیت سایر کشورها
اگرچه آمریکا اصلی ترین کاربر اسکادران سرخ در جهان است، اما سایر نیروهای هوایی نیز با درک مزایای این شیوه آموزشی، در حال بهبود روش های خود هستند.اسکادران 100 نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا مجهز به جنگنده Hawk T1، جزء معدود یگانهای اروپایی است که نقش نیروی متخاصم را ایفا میکند. آنها در تمرینات بزرگ حضور مییابند ولی بیشتر مشغول هدر دادن منابع هستند و آموزش ضعیفی ارائه میدهند. لذا در اروپا نیز اعطای قراردادهای آموزش و پشتیبانی به شرکتهای خصوصی در حال افزایش است که Discovery و Secapem دو مورد از آنها هستند.
در بریتانیا قرارداد ASDOT برای جایگزینی خدمات آموزشی وزارت دفاع در حوزه جنگ الکترونیک تدوین شده که در حال حاضر با هواپیمای فالکن انجام میشود. شرکتهای Discovery و lnz pire نیز مشغول ائتلاف برای تصاحب آن هستند. اما ASDOT بر خلاف قراردادهای آمریکایی، آموزشهای حساس مثل وظایف اسکادران 100 را شامل نمیشود.
همچنین ایتالیا فعالانه درصدد ترویج جنگنده M-346 برای ایفای نقش مهاجم در اسکادرانهای سرخ است. این امر با نقشهای اضافی و بالقوه آن برای رقابت T-X نیروی هوایی آمریکا نیز سازگار است. هرچند آمریکا تمایلی ندارد که نقش جنگنده مهاجم آینده را به برنده رقابت T-X واگذار کند.برخی کشورهای دیگر نیز اسکادران سرخ دارند که میتوان به چین، ژاپن، اسرائیل و تایلند اشاره کرد.
ارزیابی جنگنده های دشمن، از گذشته تا امروز
در اواخر دهه 1960 به منظور بررسی تجهیزات نظامی بلوک شرق که آمریکا از طرق مختلف به چنگ آورده بود، اسکادران کلاه قرمزها در صحرای نوادا تشکیل شد تا جنگنده های شوروی و چین را آزمایش کند.
متعاقب آن، اسکادران تست و ارزیابی عقابهای سرخ نیز برای شبیه سازی رزم هوایی با این جنگنده ها شکل گرفت که از آنجمله میتوان به MIG-17 و MIG-21، نسخه چینی J-7 و MIG-23 اشاره کرد.
این فرصتی طلایی برای خلبانان آمریکایی بود تا در محیطی امن و کنترل شده، مبارزه با جنگنده های دشمن را فرا گیرند. آنها کار خود را با آشنایی اولیه و مطالعه خصوصیات پرنده آغاز میکردند. سپس رزم هوایی را در وضعیت دفاعی و تهاجمی تمرین کرده و در نهایت، انواع درگیری های شدید و سطح بالا را بر فراز صحرای نلیس انجام میدادند.
این برنامه، هیجان عصبی که اغلب خلبانان در اولین مأموریت جنگی تجربه میکردند را هم از بین میبرد. ولی با اتمام جنگ سرد، اسکادران تست و ارزیابی در 1988 تعطیل شد و هواپیماهای خارجی نیز به موزه ها و پایگاه های دیگر انتقال یافتند.
اما شواهدی مثل داگفایت Su-27 و F-16 که اخیراً در صحرای نلیس دیده شده، نشان میدهد که این تمرینات اگرچه کمتر از گذشته، ولی هنوز ادامه دارند! در واقع مأموریت عقابهای سرخ هنوز در غالب سایر اسکادرانها دنبال میشود و تجهیزات جدید مثل Su-27 و MiG-29 نیز دارند.
تجربه نشان داده که احتمال بقا برای خلبانانی که 10 مأموریت اول خود را به سلامت تمام کنند، خیلی زیاد است. لذا زمزمه هایی به گوش میرسد که بخشی از مأموریت نیروهای متخاصم به عقاب های سرخ که مستقیماً از جنگنده های دشمن استفاده میکنند، واگذار خواهد شد!
همچنین اگرچه خارج از بحث است ولی یکی از نکات جالب نیروهای سرخ نیز 2 اسکادران جنگنده قدیمی و نسل سوم T-38 تالون است که مسئول آموزش رزم هوایی به 2 اسکادران جنگنده نسل پنجم F-22 هستند!
اگرچه آموزش خلبانان رپتور توسط تالون به خوبی انجام میشود ولی ادغامشان برای بسیاری ناامید کننده است. البته در سال 2025 رقابت Ad Air-X به منظور تأمین جنگنده متخاصم جدید برای جایگزینی T-38 و F-16 برگزار خواهد شد.
