خانه / دسته‌بندی نشده / زیر دریایی جهنمی

زیر دریایی جهنمی

زیر دریایی جهنمی

مینا گلرو

در اواسط دهه ۱۹۵۰ جنگ سرد وارد مرحله جدیدی شد ، تا پیش از آن رقابت دو ابرقدرت در زمین و آسمان بود و نماد این رقابت بمب افکن های غول پیکر استراتژیک بود ولی در اواسط این دهه ایالات متحده با عملیاتی کردن اولین زیر دریایی مسلح به موشکهای بالستک هسته ای بار دیگر از اتحاد جماهیر شوروی جلو افتاد و برتری خود را به رخ این کشور کشید

اتحاد جماهیر شوروی که از این برتری رقیب بشدت ناراضی بود خود را به هر دری میزد تا بتواند دست به توسعه زیر دریایی مشابهی بزد ، و جهت کمرنگ کردن برتری امریکایی ها با برای کاهش از تبعات برتری امریکا شویوی تلاش نمود در زمان طراحی و ساخت با صرفه جویی در زمان و کم کردن مدت زمان فاصله بین پروژه خود با پروژه ایالات متحده جبران عقب ماندگی خود را نماید

و به هین سبب عوامل درگیر در این پروژه را زیر فشاری کم سابقه قرار داده بودند تا سرعت ساخت زیر دریایی را بالا ببرند و در مدت زمان محدودتری این زیردریایی را عملیاتی کنند

اقدامی که در نهایت فاجعه ای را رقم زد و  اولین قربانی را شوروی داد

پروژه ای شوم

پس از عملیاتی شدن زیردریایی اتمی ایالات متحده ، شوروی در یک رقابت جنون آمیز مترصد بود که تحت هر شرایطی زیر دریایی اتمی خود را با حداقل فاصله با رقیب توسعه دهد

کار طراحی و توسعه  این زیر دریایی در سال ۱۹۵۷ آغاز گردید و در۱۷ اکتبر ۱۹۵۸ کار ساخت ان نیز شروع شد و‌در هشتم آوریل سال ۱۹۵۹ به آب اندازی شدونهایتا در سال ۱۹۶۱ با حدود 7 سال فاصله با زیر دریایی امریکاوارد خدمت عملیاتی شد و این زیر دریایی کا – ۱۹ نام گرفت

کا19

کا ۱۹ اولین نسل از زیر دریایی های هسته ای شوروی بودکه در رقابت با ایالات متحده ساخته شده بود

این زیر دریایی درواقع بعنوان زیردریایی واکنش سریع اتمی توسعه یافته بود و توان حمل موشک های بالستیک با کلاهک اتمی را داشت و اولین زیر دریایی از پروژه 629 بود که در مجموع دو فروند زیر دریایی اتمی از این کلاس توسعه یافت و مشهور به کلاس هتل بودند

اولین زیر دریایی یعنی کا -۱۹ مسلح به موشک های آر ۱۳ بود این موشک در 25 ژوئیه 1955 معرفی شد واختصاصا جهت نصب و شلیک از زیر دریایی های پروژه 629 و 658 توسط دفتر طراحی سی بی میاسکو ( OKB-1 ) توسعه یافت و در  ژانویه سال  1956 موشک بشکل عملیاتی وارد خدمت شد

آر – 13 یک موشک سوخت مایع تک کلاهکی بود و شباهت عجیبی به موشک آر -11 FM از نظر طراحی ظاهری داشت و همین شباهت باعث به اشتباه افتادن سازمان های اطلاعاتی غربی و سردرگمی این سازمان ها در طول جنگ سرد شده بود

این زیر دریایی و زیر دریایی هتل که محصول پروژه 858 بود تحت تاثیرزیر دریایی ایالات متحده ساخته‌شد و رهبران شوروی جهت رقابت با ایالات متحده اصرار داشتند هرچه سریعتر زیر دریایی وارد خدمت شود ، لذا بسیاری از فن آوری های تازه توسعه یافته بدون اینکه روال استاندارد خود را طی کنند با عجله روی زیردریایی نصب شدند اقدامی احمقانه که بعدها باعث تحمیل هزینه ای گزاف برای شوروی شد

پروژه ای عجولانه و پراز نواقص

زیر دریایی کا- ۱۹ از چندجهت قابل بررسی است ، اول اینکه این زیر دریایی نسل اول زیر دریایی های هسته ای شوروی بود و یک جنگ افزار بسیار پیچیده و جدید بحساب می امد که بعنوان اولین زیر دریایی هسته ای چالشی بزرگ برای روسها محسوب میشد ، اول اینکه از نظر مراحل توسعه و ساخت ، بدلیل عقب بودن روسها از نظر فن آوری ، مانند همیشه روس ها تلاش کردند با استفاده از سرقت فن آوری های غرب و دستیابی به اطلاعات نمونه مشابه غربی این ضعف را جبران کنند

در نتیجه طیف گسترده ای از فن آوری های جدید در این زیر دریایی وجود داشت که بومی و توسعه یافته توسط روسها نبود لذا اطلاعات زیادی از این فن آوری ها در دسترس روسها نبود و قاعدتا باید مدتی را صرف تست عملی انها میکردند که این اتفاق نیفتاد

دوم بعنوان زیر دریایی به عنوان لبه فن اوری نظامی شوروی مجموعه ای از فن اوری بسیار پیشرفته و جدید را در خود جای داده بود که قاعدتا باید با صرف وقت با دقت چک میشدند ولی روسها بخاطر عجله و فشار بسیار زیاد رهبران حزب کمونیست با عجله و‌بدون تست مناسب و زمان لازم جهت آزمایشات استاندارد سازی این فن اوری ها را با عجله نصب کردند لذا سازندگان خود نیز نگران عدم‌کارکرد صحیح و ایمن برخی قسمتهای زیر دریایی بودند

در واقع فرماندهان قصد داشتند جهت کم کردن زمان ورود بخدمت زیر دریایی در قیاس با رقیب امریکایی ابتدا بشکل تشریفاتی و اسمی زیر دریایی را وارد خدمت کنند و پس از ثبت زمان ورود  بخدمت و انجام یک سفر کوتاه تشریفاتی و تنها برای نمایش جلوی دروربین های رسانه ها آنرا به کشتی سازی عودت دهند تا بخشهایی که تصور میرود بخوبی و به اندازه کافی ایمن سازی نشده اند را دوباره و به اسم ارتقا انجام دهند

تنها انتظاری که وجود داشت این بود که زیر دریایی در حد دو یا سه سفر تبلیغاتی ماموریتهای عادی را انجام دهد

پروژه نفرین شده

کار ساخت زیر دریایی کا -۱۹ در حوضچه کشتی سازی سورودوینسک شزوع شد و تا پایان کار و عملیاتی شدن زیر دریایی بیش از ۱۱ نفر کشته و نزدیک به ۳۰ نفر مجروح بر جا گذاشت ، رکوردی که به واقع بی سابقه بود

با شروع کار اجرایی گویااین پروژه دچار نفریتی افسانه ای شده بود از همان ابتدا حوادث ناگوار یکی پس از دیگری کارگران را بشکل دلخراشی به کام مرگ میکشید

با گذشت مدت کمی از پروژه اولین کارگر بشکل دلخراشی زیر دستگاه پرس بسیار غول پیکر و سنگینی که ورق های فولادی بدنه زیر دریایی را  فرم میداد گیر افتاد و له شد بطوریکه بواقع جسد وی قابل شناسایی نبود این موضوع اثر روانی بسیار بدی روی کارگران گذاشت و کارگران اصرار داشتند دستکم روز بخاک سپاری همکارشان کارگاه را تعطیل کنند زیرا شگون ندارد و نحسی کار در چنین روزی گریبانگیر افرادی که سرکار حاضر شوند را خواهد گرفت

ولی مسولان رده بالا گوششان به این حرفها بدهکار نبود و این تصورات را مشتی خرافات  میدانستند که کارگران بیسواد و کم سواد به ان اعتقاد دارند لذا طی بخشنامه ای که در محل کارگاه نصب شد اعلام گردید بدلیل اینکه زمان زیادی در اختیار ندارند لذا هیچ‌روزی حتی تعطیلات رسمی هم کار متوقف نخواهد شد و‌همه پرسنل و کارگران موظفند به سر کارهای خود حاضر شوند

ولی گویا کارگران خیلی بیراه هم نمیگفتند زیرا در همان روز کارگری از ارتفاع زیاد به پایین سقوط کرد و بدلیل افتادن روی میلگردها فلزی نوک تیز میلگردهای فلزی وارد بدن وی شده و بشکل دلخراشی جان داد

در حالیکه تمامی گارگران در مرگ همکار خود بهت زده بودند انفجار کپسول متصل به سیستم برشکاری باعث ایجاد آتش سوزی نسبتا بزرگی شد که کارگر اپراتور هوا برش کشته شده بود و تعدادی از کارگران را هم که برای کمک به کسانی که در اتش گرفتار شده و خاموش کردن حریق در محل آتش سوزی بودند دچار جراحاتی شده بودند  و این روند حوادث همچنان ادامه داشت و در چند مورد حتی حادثه انچنان گسترده بود که تا مرز نابود شدن حوضچه کشتی سازی و غرق شدن  اسکلت زیر دریایی هم کشیده شد ولی در نهایت موفق به کنترل ان شدند

طی حوادث مختلف 11 نفر در مرحله ساخت این زیر دریایی جان خود را از دست دادند و‌دهها نفر هم زخمی و مصدوم شدند تا زیر دریایی کا -۱۹ عنوان مرگبارترین پروژه روسها را بخود اختصاص دهدو  سرانجام طی مراسمی که اغلب مدعوین از ترس و نگرانی اینکه شومی پروژه دامنگیرشان نشود از حضور در ان به بهانه ای شانه خالی کرده بودند در دوازدهم نوامبر ۱۹۶۰ زیر دریایی به اب انداخته شد هیچ‌کدام از افرادی که در این مراسم بودند نمیدانستند که تازه این شروع هزینه هایی است که این هیولای اتمی تحمیل خواهد کرد

سنت شکنی و تبعات ان

در نیروی دریایی شوروی سنتی وجود داشت که وقتی شناوری ساخته میشد در مراسم تعمید و به آب اندازی ان یکی از پرسنل خانم نیروی دریایی یک بطری شامپاین را به بدنه شناور میکوبید وبا شکستن بطری اعتقاد داشتند که بدشانسی از شناور دور میشودو  به این ترتیب رسما شناور به اب انداخته میشد

ولی در مراسم به آب اندازی کا-۱۹ برای اولین بار یک مرد در مراسم بطری شامپاین را به بدنه زیر دریایی میکوبید ولی پس از اجرای مراسم رخدادی نادر و به گفته دریانوردان بسیار بدیمن رقم خورد و بطری شامپایان اگر چه به بدنه زیر دریایی برخورد کرد ولی بدلیل اینکه محل برخورد روی بخش لاستیکی پوشش درزبندی  بدنه شناور قرار داشت بطری سالم ماند و جالب اینکه حتی پس از برخورد به زمین هم بطری سالم ماند

در فرهنگ دریانوردان این اتفاق بسیار شوم و نشانه بدشانسی خدمه ای بود که با این شناور به دریا میروفتند

انتخاب خدمه

در نهایت فرماندهی زیر دریایی به دریاسالار نیکولای ولادیمیرویچ‌زاتایف یکی از خبره ترین افسران رده بالای شوروی سپرده شد ( پس از فاجعه اتمی کا ۱۹ تمامی خدمه زیر دریایی متعهد به رازداری و پنهانکاری شده بودند اما آقای زاتایف که نویسنده چیره دستی بود و از نویسندگان مشهور شوروی بود که چند رمان هم بقلم وی منتشر شده بود ،  خاطرات خود را ثبت میکردو همین خاطرات تنها سند قابل استناد از آن واقعه شد که تمامی جزئیات را شرح داده بود )

فرمانده یگان موشکی و تسلیحات  کشتی هم کاپیتان واسیلی الکساندرویچ آرخیپوف معرفی شدند ( عزیزان کاپیتان آرخیپوف عمده شهرت خودرا در بحران موشکی کوبا بدست آورد وی فرمانده یگان موشکی زیر دریایی شوروی بود که اسکورت کاروان کشتی های ترابری را برعهده داشت در آنزمان در لحظات آخر رویارویی یگانهای شوروی با ناوگروه امریکا ، ارتباط زیر دریایی آنها با فرماندهی نیروی دریایی قطع شد در ان ماجرا فرمانده زیر دریایی اعتقاد به حمله اتمی داشت و به آرخیموف دستور شلیک داد ولی آرخیموف از دستور سرپیچی کرد و اعتقادی به حمله نداشت در چنین وضعیتی طبق قانون ۳ فرمانده اصلی زیر دریایی رای گیری میکردند و فرمانده دوم زیر دریایی هم باید رای میداد

خوشبختانه فرمانده دوم زیر دریایی هم با آرخیموف هم نظر بود و رای منفی داد و به این ترتیب واکنشی انجام نگرفت به این صورت دنیا را از لبه یک جنگ اتمی نجات دادند البته اگر جنگی در میگرفت زیردریایی حامل انها نیز نابود میشد زیرا تمامی استعداد شوروی در اقیانوس اطلس به چند فروند زیر دریایی محدود میشد ولی ایالات متحده ۳ ناو‌گروه رزمی در ان منطقه داشت و با توجه به اینکه محل استقرار زیر دریایی های شوروی توسط هواپیماهای گشت دریایی امریکا مشخص شده بود در صورت شروع حمله هیچکدام از زیر دریایی های شوروی شانسی نداشتند بعدها فیلمی بر اساس این ماجرا ساخته شد )

اولین حادثه بعد از به آب اندازی

در ژانویه ۱۹۶۰ زمانیکه زیر دریایی در حال دریافت سوخت هسته ای بود بی نظمی و هرج و مرج در شیفت ها و سردرگمی پرسنل موجب شد برای دقایقی شیفت کنترل خالی بماند و زیر دریایی تا مرز انفجاز راکتور رفت بر اثر حرارت شدید میله نگهدارنده راکتور خم شده بود و اگر دقایقی دیگر تعلل میشد انفجار راکتور را در پی داشت

در این حادثه دریاسالار نواخوف فرمانده اسکله از سمت خود برکنار شد و تعداد زیادی از افسرخاطی نیز از نیروی دریایی اخراج شدند

در ۱۲ جولای ۱۹۶۰ زیر دریایی اماده اولین سفر دریایی خود شد و برای اولین بار پرچم ان به احتزاز درامد اولین سفر که تا ۱۷ جولای بطول انجامید بدون هیچ مشکلی به پایان رسید

دومین سفر زیر دریایی برای 8 نوامبر برنامه ریزی شد که تا 12 نوامبر طول میکشید و زیر دریایی 10779 مایل معادل 17349 کیلومتر را میپیمود اولین مشکل در این سفر بوجود امد  و پس از رسیدن به حداکثر سرعت زیر دریایی بخش اعظم روکش لاستیکی بدنه که روی زیر دریایی را پوشانده بود و وظیفه ان آب بندی درزها و محل اتصالات بود از بدنه جدا و‌کنده شده بود البته زیر دریایی میتوانست ادامه سفر را انجام دهد ولی باید تمامی سطح زیر دریایی از نو پوشش داده میشد

در روز سوم سفر طبق برنامه ریزی تست غوطه وری انجام میگرفت و باید زیر دریایی به حداکثر عمق قابل دستیابی میرسید توان عمق پیمایی زیر دریایی تا بیش ۳۵۰ متر بر آورد میشد ولی زمانیکه زیر دریایی به عمق ۳۰۰ متری رسید بیکباره راکتور دچار آب گرفتگی شد و فرمانده دستور داد سریعا زیر دریایی به سطح آب برگردد بعدها مشخص شد که در حین ساخت یک واشر هرز شده بود ولی کارگر مربوطه که نزدیک به پایان ساعت کاری بود از تعویض ان خودداری کرد وبه روز بعد موکول کرد و روز بعد نیز دیگر از یاد برد و پس از رفتن به عمق بالا فشار آب سبب در رفتن همان واشر بخاطر وزن زیادی که فشار آب وارد میکرد شد

در همان حین پرسنل آشپزخانه که در حال طبخ غذا بودند اقدام به دفع پساب خود کردند که با اینکار آب دریا با فشار زیاد و درحالیکه  عمق پایین باعث وارد شدن فشار روی سایر اتصالات شده بود و فشار بیشتر از توان اتصالات بود تعدادی از اتصالات جدا شده و آب از طریق بخش دفع فاضلاب کشتی با فشار وارد سیستم فاضلاب شد و راکتور را آب فرار گرفت

زیر دریایی کا – ۱۹ جهت تعمییرات  به حوضچه کشتی سازی منتقل شد  ،و تا دسامبر 1960تحت تعمییر بود

در نهایت پس از رفع مشکلاتی که طی سفرهای  آزمایشی قبلی ایجاد شده بود رهسپار آخرین سفر آزمایشی خود شد زیرا پس از این سفر باید جهت تحویل سلاح و امادگی جهت ماموریت رزمی اماده میشد ولی گویا مشکلات این زیر دریایی نفرین شده تمامی نداشت

در این سفر هم پمپ مدار اصلی راکتور دچار خرابی شد و بر اثر آن مایع خنک کننده راکتور که توسط این پمپ منتقل میشد متوقف شد و گرمای راکتور بالا رفت

در بخش کنترل مهندس سیستم متوجه شد  بیکباره گرمای راکتور بسرعت بالا رفت ، وی سریعا افسر مافوق خود را در جریان قرار داد و پس رفع موقت اشکال ،  درخواست توقف اضطراری در نزدیکترین بندر را دادند ولی جواب منفی بود زیر دریایی دچار خطر نشت و انفجار راکتور بود و ورود ان به یک‌بندر باعث تهدید شهروندان در بندر میشد لذا زیر دریایی در نزدیکی بندر سورو دووینسک در دریای بارنتز متوقف شد و متخصصان در دریا اقدام به تعویض پمپ زیر دریایی کردند که خود پروسه ای بسیار پیچیده بود و وضعیت زیردریایی هم بر مشکلات ان اضافه کرده بود زیرا برای انتقال قطعات و ابزار باید با شناورها به بندر مراجعه و ان را انتقال میدادند درکل با تلاش مهندسان شرکت سازنده ،پس از یکهفته زیر دریایی تعمییر و اماده حرکت شد در این مرحله بازهم اشتباه رهبران حزب کمونیست کاملا مشهود است ، و در حالیکه زیر دریایی در کل چند سفر آزمایشی خود دچار اختلال های بسیار جدی شده بودولی با اصرار خواستار اعزام زیر دریایی به ماموریت رزمی بودند

این درحالی بود که در حالت عادی زیر دریایی باید دستکم پیش از ورود بخدمت اخرین سفر آزمایشی خود را بدون هیچ مشکلی طی میکرد تا بتواند مجوز ورود بخدمت را کسب کند

تنها نکته مثبتی که کا- ۱۹ در اولین سفر رزمی خود از ان بهره میبرد این بود که گروهی از بهترین دریانوردان شوروری را برای خدمت در کا -۱۹ انتخاب کرده بودند که همگی دارای سوابق بسیار خوبی بودند و تا پیش از ان جرو بهترین نیروها در هر رده ای بودند و این بنوعی باعث ایجاد اطمینان میشد هر چند که در این بخش هم تعدادی از پرسنل کم بودند و زیر دریایی با ظرفیت استاندارد در بخش خدمه  نبود

در سی ام آوریل 1961 تمامی نیروهای زیر دریایی را فراخوانده  و اعزام نمودند تا زیر دریایی برای تحویل سلاح حرکت کند در مجموع 139 نفر خدمه شامل افسران سلاح ، مهندسان راکتور ، افسران بخش اژدرخانه ، پزشکان ، و بخش خدمات شامل آشپز و چند افسر دیگر برای تحویل سلاح حرکت کرد این درحالی بود که بدلیل عجله در اعزام زیر دریایی حتی از نظر پرسنل ظرفیت زیر دریایی کامل نبود و در هر بخش تعدادی از نیروها کم بودو همچنین برخی از افسران فنی زیر دریایی ، از جمله بخش راکتور فرصت اموزش کامل را ندیدند و با عجله رهسپار ماموریت شده بودند تا همه مشکلات دست به دست هم دهند برای رقم زدن یک فاجعه دریایی

در 4 ژوئیه 1961 زیر دریایی تحت فرماندهی ناخدا یکم‌ نیکلای ولادیمیرویچ زاتایف که یکی از بهترین افسران موجود درنیروی دریایی شوروی بود رهسپار اولین سفر رزمی خود گردید و البته مانند سفرهای قبلی این سفر هم با مشکلات و دردسر های بی پایان همراه بود روز بعد از حرکت بسمت اقیانوس اطلس در حوالی کشور بریتانیا در بخش مخابرات کشتی حادثه ای پیش آمد و یک اختلال الکتریکی باعث انفجار چند عدد از خاذن های بخش رادیو شد و علیرغم تلاش زیاد خدمه مخابرات زیر دریایی تنها قادر به استفاده از فرکانس موج کوتاه بود و به همین دلیل زیر دریایی ارتباط خود را با پایگاه از دست داد و این مسئله در یک شناور به معنای این است که هیچ پشتیبانی از پایگاه نمیتواند دریافت کند و کاملا خود مختار است و باید تنها روی قابلیت ها و توان فرمانده خود حساب کند و به همین دلیل هم معمولا در نیروهای دریایی هر کشوری فرماندهان ناوههای پرچمدار معمولا از بهترین و کارآزموده ترین افسران در دسترس انتخاب میشوند و فرمانده زیر دریایی کا -۱۹ هم از این حیث بسیار کار آزموده بوددر این حالت فرمانده دو راه پیش پای خود دارد یا توان ادامه ماموریت را بدون کمک پایگاه دارد که به ادامه ماموریت میپردازد و یا بسرعت باید به نزدیکترین پایگاه خودی مراجعه کند تا نسبتا به تعمییر و رفع اختلال اقدام شود ولی فرمانده زاتایف تصمیم به ادامه سفرگرفت ، این فرمانده در ان موقع نمیدانست که چه فاجعه ای در راه است و با توجه به اینکه زیردریایی نوساز بود و اولین سفر رزمی خود را انجام میداد و با توجه به اینکه پرسنل زیر مجموعه اش جمعی از بهترین هابودند این تصمیم را اتخاذ کرد

و به این طریق کا -۱۹ برای ادامه ماموریت خود رهسپار اقیانوس اطلس شمالی شد

در حوالی سواحل گرینلند زیر دریایی  در حال دریانوردی بود که در ساعت 4:15 به وقت محلی ناگهان فشار در سیستم خنک‌کننده راکتور هسته ای تامین کننده نیروی پیشرانه زیردریایی به صفر رسید

در تجهیزات مجهز به راکتور اتمی این اصلا خبر خوبی نیست و نشانه های وقوع یک فاجعه اتمی است چیزی مشابه صانحه نیروگاه اتمی چرنوبیل در اکراین که بخش بزرگی از اروپای شرقی را دچار آلودگی رادیو‌اکتیو کرد( عزیزان در راکتورهای هسته ای در هسته‌مرکزی راکتور که عملیات شکاف اتم ها انجام میشود بر اثرآزاد شدن انرژی بسیار زیاد گرمای شدیدی ایجاد میشود که از یک مایع خنک کننده که معمولا آب است البته بسته به کاربرد راکتور ممکن از گاز هیدروژن یا از فلزی مایع مانند جیوه یا سدیم مایع یا سرب مایع یا نمک مایع هم استفاده شود و مشخصا در راکتور های شناورها از آب استفاده میشود ، و در این گونه راکتور ها اب علاوه بر خنک کردن راکتور پس از تبدیل به بخار برای راه اندازی توربین های مولد برق و توربین های پیشرانه استفاده میشود در این گونه راکتور جریان آب توسط یک سیستم انتقال که از تعدادی پمپ بهره میبرد تامین میگردد قطع مایع خنک کننده در این‌راکتورها بسرعت باعث بالا رفتن گرمای راکتور و انفجار راکتور میشود ) مشکل اصلی این بود که زیر دریایی بر اثر حادثه ای که پیشتر گفته شد توان ارتباط راه دور خود را از دست داده بود و بهیچوجه امکان ارتباط با مسکو و درخواست کمک را نداشتند

بسرعت خدمه بخش راکتور سیستمهای کنترل اضطراری را فعال کردند و سوئیچ های اسکرام راکتور روشن شدولی نکته بد اینکه سیستم اضطرادی هم دچار نقص فنی شده بود و با این اوصاف همچنان دمای راکتور در حال افزایش بود و متخصصان بخش راکتور متوجه مشکل دیگری شدند سیستم کنترل اضطراری هم دچار ایراد بود و قادر به خاموش کردن هسته اصلی راکتور نبود

گرمای راکتور در حال گذشتن از 1000 درجه سانتیگراد بود  این درحالی بود که درجه اخطار و اخرین حد تحمل راکتور 800 درجه سانتیگراد بود مشکل راکتور این بود که جریان گردش اب قطع شده بود وجریان اب در راکتور راکد شده بود و اب سرد جایگزین اب گرم نمیشد و اب بشدت در حال تبخیر بود و علاوه بر اینکه گرمای راکتور در حال افزایش بود تبخیر اب و جمع شدن بخار در بخش راکتور در حال ایجاد فشار به بدنه هسته راکتور بود و همین مسئله اگر بسرعت کنترل نمیشد باعث انفجار در راکتور میشد تنها نکته مثبت مقاومت بالای جداره راکتور بود که در حال تحمل یک فشار بیسابقه بود

بلافاصله فرمانده زیر دریایی تمامی نیروها را احضار و شروع به بررسی راهکارهای متفاوت کردند یکی از افسران کشتی که بسیار خلاق بود و قبل از ورود به ارتش مدتها در بخش موتورخانه های صنعتی فعالیت کرده بود راهکاری را پیشنهاد داد که ظاهرا تنها راه حلی بود که جنبه کاربردی داشت وی افسر دوم کشتی بود و راهکار وی ایجاد یک شبکه لوله کشی و اتصال ان به یکی از دریچه های راکتور بود به این شکل بصورت موقت بخار اب اضافی که سبب فشار به بدنه راکتور میشد از راه این شبکه دستی به خارج از زیر دریایی منتقل میشد و به این وسیله میتوانستند از انفجار راکتور جلوگیری بعمل اورند

زمانی برای تفکر نبود زاتایف فرمانده زیر دریایی دستور داد بسرعت شبکه لوله کشی دستی ایجاد و یکی از دریچه های سوپاپ ایمنی را قطع و با ایجاد برش ان را آزاد کنند و شبکه لوله کشی دستی را به ان متصل کنند

تمامی خدمه کشتی حتی پرسنل خدماتی شامل آشپزها و نظافتچی ، افسران اژدرخانه ، مخابرات و خدمه موشکهای بالستیک مانند یک جوشکار هرکدام بدون توجه به میزان آلودگی تنها بفکر ایجاد شبکه دستی بودند مسئله این بود که زاتایف فرمانده زیر دریایی با خطر شورش افسران مخالف طرح هم مواجه بود زیرا چند نفر از افسران مخالف این طرح بودند ولی درنهایت بخاطر موافقت فرمانده زیر دریایی در نهایت مجبور به پذیرش شدندمشکل دومی که زاتایف با ان دست به گریبان بود این بود که دو‌ ناو گروه ناو هواپیمابر ایالات متحده یعنی یو اس اس اینترپرایز و ناو هواپیمابر یو اس اس کورال سی  که در حوالی اقیانوس اطلس در حال برگزاری یک رزمایش بودند زمانیکه با زیر دریایی معیوب شوروی مواجه شدند پیشنهاد کمک و اعزام متخصصان امریکایی را برای تعمییر پمپ معیوب دادند ولی زاتایف بخوبی میدانست که اگر پیشنهاد کمک امریکایی ها را بپذیرد اولا تمامی اسرار پیشرفته ترین جنگ‌افزار اتحاد جماهیر شوروی لو میرود و دستکم تا یک نسل بعد از این زیر دریایی هم اسرارش برای امریکایی ها فاش میشود و از طرف دیگر هم به مجرد رسیدن به پایگاه بجرم همکاری با دشمن و لو دادن اسرار زیر دریایی تیرباران خواهد شد لذا پیشنهاد کمک‌امریکایی ها را که یک تیم بسیار مجهز از متخصصان هسته ای را بهمراه خود داشتند را رد کرد و این باعث عصبانیت برخی پرسنل شده بود که محدودیت های وی را درک نمیکردند

لذا زاتایف تمامی سلاحهای سبک‌و مهمات موجود در زیر دریایی را به دریا انداخت و تنها ۵ قبضه سلاح کمری را نگه داشت و به ۵ نفر از افسران معتمد خود سپرد

ناوگان ایالات متحده موضوع را به شوروی انتقال دادند و شوروی بسرعت یکدستگاه زیردریایی دیزل را که در نزدیک کا -۱۹ بود برای کمک اعزام کرد

زیر دریایی در حالی به بندر منتقل شد که تمامی پرسنل زیر دریایی الوده به مواددرادیو اکتیو شده بودند

خدمه بخش راکتور و خدمه بخش مهندسی زیردریایی و افسران فرمانده انها اولین قربانیان این زیردریایی بودند که ظرف چند ماه بعد همگی فوت کردند و طی دو سال بعد ۱۵ نفر از خدمه بخش های دیگر هم جان خود را از دست دادند

و بخش اعظم پرسنل که دوز بالایی از آلودگی را دریافت کرده بودند هم بتدریج در گذشتن تا این زیر دریایی عنوان مستعار هیروشیمای شوروی را بخود بگیرد

در نهایت فداکاری و از خودگذشتگی خدمه از یک فاجعه زیست محیطی جلوگیری کرد

بعدها علت حادثه را سهل انگاری بسیار پیش پا افتاده بخش جوشکاری تشخیص داده شد در این زیر دریایی بخشی از لوله ها باید دوباره جوشکاری میشد در سطح پایین تر از نقطه جوشکاری لوله های آذبست بخش خنک کننده فرار داشتند و جوشکار باید توسط پارچه های مرطوب انها را پوشش میداد که جرقه های جوش روی انها نیفتد ولی جوشکار این کار را بدستی انجام نداده بود و بخشی از لوله ها خارج از پوشش بود‌در حین جوشکاری افتادن جرقه های جوش روی لوله سبب ایجاد یک شکاف بسیار ریز در لوله شد و این شکاف انقدر کوچک و‌جزیی بود که در شرایط عادی ایجاد هیچ مشکلی نکرده بود ولی وقتی فشار بخار از ۴۰۰ درجه گذشته بود فشار بسیار زیاد باعث باز شدن شکاف و در نهایت از کار انداختن بخش انتقال بخار آب شده بود

لینک منبع

درباره ی amir-moazeni1

همچنین ببینید

سلاحی که آمریکایی ها به آن هیولا می گویند ؛ از جنگ ویتنام تا سرویس مخفی رئیس جمهور

مجله تصویری سلاح – با میراث چشمگیر بیش از 60 سال خدمت، ام134 مینی گان …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *