داستان تکان دهنده وطن پرست واقعی در جنگ ویتنام ، سرهنگ نگوین معروف به سرهنگ قبر

نوشته شده توسط: یزدان کبیری نژاد

بر خلاف خلبانان آمریکایی که اکثر آنها بعد از اتمام ماموریت به خانه برگشتند،بسیاری از خلبانان ویتنامی آخرین لحظات عمر خود را در جنگ ها خدمت کردند . گرچه تعداد جنگنده های ویتنامی نسبت به جنگنده های آمریکایی کمتر بود ، اما ویتنامی ها بهترین خلبانان را در پیروزی های هوایی در اختیار داشتند. در مجموع ، 16 ویتنامی دیده شده است که به اصطلاح پشت آمریکایی ها را به خاک زدند.
قبر ((Tomb)) ، داستانی جذاب از یک قهرمان است که توسط مخالفان خود در جنگ به این لقب ((قبر)) تعبیر شده است.سرهنگ نگوین  یکی از نام های جاودانه شده در هوانوردی نظامی است ، مانند بارون فون ریختوفن و ادی ریکنبرکر ((از تکخال های جنگ جهانی اول و دوم)).

بر روی کاغذ ، جنگ هوایی علیه ویتنام باید یک نبرد کاملا یک طرفه باشد و قدرت مطلق برای آمریکا باشد.نیروی هوایی ایالات متحده و مجموعه هوایی نیروی دریایی ، قویترین جنگنده ها جهان را در اختیار دارند ، برای غلبه بر میگ های نیروی هوایی ویتنام.در آن طرف میدان نبرد ، ویتنامی با دریافت کمک های فنی گسترده ، آموزش ، و در یافت جنگنده از روسیه و چین خود را آماده برای مقابله با آمریکا آماده میکردند.

جنگجویان ویتنامی با جنگنده های قدرتمند MIG خود ((اعم از Mig-17 Mig-19 و Mig-21)) حملات گسترده ای را بر ضد تشکیلات ایالات متحده انجام می دادند که پیش بینی این حملات برای ایالات متحده سخت بود و همین دلیل بر تلفات بالای آنها در آسمان و زمین می شد.جنگنده های آمریکایی ، طبق قوانین از تعقیب آنها منع شده بودند و آنها را باید در همان لحظات اولیه یا با بمب باران فرودگاه ها نابود میکردند ، که در نهایت ویتنامی ها بیشترین جنگنده ها را به این شکل از دست دادند.
اما با این حال ویتنامی ها مجبور میشدند به علت گشت هوایی ایالات متحده ، بسیاری از ماموریت های خود را نصفه کاره رها کنند یا کلا از خیرش بگذرند.یک فروند Mig-17 به شماره 3020 با بیش از پنج ستاره در دماغه خود ، نام گنبد را به خود اختصاص داده است. جنگنده MiG-17 از جنگنده هایی است که عمدتا در جنگ کره ای پرواز می کرد.این جنگنده رقیب اصلی F-4 Phantom بعد Mig-21 بود.در حالی که F-4 میتوانست سریعتر از ۲ ماخ پرواز کرد، میگ -17 نمی توانست در پرواز سطحی به ۱ ماخ دسترسی پیدا کند. و برخلاف جنگنده های MiG-21 در خدمات ویتنام، میگ -17 نمی توانست موشک های هوا به هوا را حمل کند و به جای آن دو توپ 23 میلیمتری حمل میکرد.
میگ ۱۷ جنگنده ای بود با کنترل سخت و غیر هیدرولیکی و سرعت غیر مناسب ، اما با وجود این معایب ، Mig-17 به طور انحصاری در سرعت های پایین تر مانور می داد.مشکل ایالات متحده هم در این جنگ این بود که ، F-4 ها فاقد موشک هوابه هوای قابل اعتماد بودند.اگر یک Mig-17 یک فانتوم را گیر می‌انداخت ، مگر اینکه خلبان فانتوم برای خروج از محدوده میگ با نهایت سرعت و انجام مانور های وحشتناک فرار بکند.جنگنده دیگر که افتخارات زیادی برای ویتنام آفریدع یک Mig-21 است به شماره 4326 که 13 ستاره پیروزی در زیر سایبان دارد.

 آخرین نبرد سرهنگ نگوین ملقب به قبر (Conolel Tomb):
 در سال 1972، ایالات متحده عملیات Operation Linebacker آغاز کرد.مواضع ویتنامی تحت شدید ترین بمب باران تا آن لحظه از جنک قرار گرفته بودند ، حدود شش ماه این بمب باران های شدید و سرسختانه ادامه داشت.در روز 10 مه ، 11 جنگنده ویتنام شمالی مقابل چهار فروند فانتوم قرار گرفتند.روز خوبی برای خلبان نیروی دریایی Lt. Randy Duke و Lt. Junior Grade William که لیدری دسته و هدایت جنگنده شماره ۱ و ۲ را برعهده داشتند بود.هر دو آنها جز معلم خلبانان بودند ، که تاکتیک های پیشرفته مبارزه با جنگنده را تدریس می کردند. همانطور که به همراه F-4J های خود به سمت Hai Dong (هدف شان برای حمله) بودند ، مورد حمله دسته Mig-17 قرار گرفتند.خلبان آمریکایی ، رندی دوک ،گردشی شدید و زیبایی به یک سمت کرد و با قفل کردن روی یکی از میگ ، یک تیر موشک سایدوایندر را شلیک کرد.پس از شلیک موشک او مقابل جنگنده خود ، هشت فروند میگ -17 مشاهده کرد.خلبان جونیور گراد ویلیام هم در این لحظه به پشت میگ ها رسیده بود ، اما شلیک نکرد ، زیرا ممکن بود موشک سایدوایندر برود سراغ فانتوم خودی. (درمورد نسخه های اولیه موشک سایدوایندر این مشکل وجود داشت و چند جنگنده خودی  ساقط شده بود.)
رندی دوک با یک چرخش تیز و سریع از چنگال میگ ها خارج شد و دسته میگ ها از هم پاشید.خلبانان F-4 که حمله میگ ها را دفع کرده بودند ، در حال بازگشت به خانه بودند.اما ، رندی دوک ناگهان متوجه یک Mig تنها شد.میگ سمت  سمت راست او بود. او تصمیم گرفت که دیگر هرگز آن میگ را نبیند.خلبان جنگنده میگ میبیند که تحت تعقیب است ، با یک چرخش سعی در فرار دارد اما ، ناتوان می ماند و فقط فاصله آن با فانتوم کم می شود.
حالا رندی دوک می توانست شماره 3020 را ببیند. او تلاش کرد تا جنگنده سرهنگ را با یک مانور قیچی کند ، اما سرهنگ دست خلبان فانتوم را خونده بود و  میگ با هر حرکت فانتوم هماهنگ بود. این نبرد به نفع هیچکدام نبود ، نه میگ سرعت کافی داشت و نه فانتوم سوخت کافی.در همین حین فرماندهی رادار از رندی میپرسد ((آیا نمیخواهی میگ را به حال خودش بذاری؟)) اما او پاسخش منفی بود.

در عوض ، او پس سوز های خود را روشن کرد ، با سرعت شگفت انگیز ، از فاصله  دو مایلی به نزدیکی دم میگ رسید.طبق قانون جاذبه ، زاویه حمله طوری بود ، که میگ نمیتوانست فرار بکند ، اما سرهنگ با نبوغ خود از تور رهگیری فانتوم خارج شد. اما رندی از او سمج تر بود و برای بار دوم میگ را به همون شکل گیر انداخت.فاصله فانتوم و میگ به قدری کم بود که اگه رندی دوک موشکی را شلیک میکرد جنگنده خودش هم آسیب می دید.سرهنگ Tomb که راه فراری نمی دید با سرعت و زاویه ای تند به سمت زمین شیرجه رفت.
سرهنگ در معادلات خود یک اشتباه کرده بود.حالا فاصله سرهنگ و رندی زیاد شده بود و رندی دوک با استفاده از موقعیت یک تیر موشک سایدوایندر را شلیک کرد. به یک لحظه میگ با رد دود وحشتناکی به زمین افتاد و انفجاری بزرگ پس از آن پایانی برای سرهنگ Tomb بود ، کسی که کابوسی برای خلبانان آمریکایی بود. اما هنوز این پایان این درگیری نبود ، کمی بعد ، یک تیر موشک پدافندی Sa-2 فانتوم را مورد هدف قرار داد و قبل از آنکه فانتوم منفجر شود خلبانان ایجکت کردند.
رندی دوک و کمک خلبانش سروان دریسکول پس از نابودی سه میگ حالا خودشان هدف قرار گرفتند. اما ، به سلامت ایجکت کردند و توسط نیروهای خودی نجات یافتند.سرهنگ دریسکول بعد ها به عنوان معلم خلبان به مدرسه تاپ گان پیوست و رندی دوک ۱۵ سال بعد به عنوان نماینده مجلس جمهوریخواه برای کالیفرنیا انتخاب شد.

میگ پرافتخار 4326

پس از بهبود روابط با ویتنام ، مورخان هوانوردی شروع به تحقیق در مورد سرهنگ Tomb کردند.همه آنها سوال مشابهی داشتند “سرهنگ چه کسی است؟”نظریه های متفاوتی در این مورد وجود داشت. البته ، هیچ یک از خلبانان ویتنامی از قبر و (Tomb) نشنیده بودند یک نظریه این بود که قبر خلبان روسی بود. یکی از دلایل هم این بود که ، خلبانان روسیه در جنگ کره در واحدهای نیروی هوایی چین و کره شمالی پرواز کرده بودند. هزاران نفر از مشاوران فنی روسیه در طول جنگ ویتنام نیروهای ویتنام شمالی را پشتیبانی کردند. اما پس از جنگ، هیچ مقامی ادعا نکرد که خلبانان روسی برای ویتنام جنگنیده اند.
یک خلبان آمریکایی به نام سرهنگ جک براتون ، در خاطرات خود ادعا کرده است که یک خلبان روسی در کابین یک میگ -19 با موهای بلوند و چشم آبی دیده است.تئوری دیگر این است که دو خلبان با نام خانوادگی نگوین در نیروی هوایی ویتنام وجود داشتند یکی دین نگوین (خود سرهنگ Tomb) و یکی دنج نگوین. آنها معتقد بودند که آنها شکار های هر دو را بنام نگوین ثبت میکردند و این به آن معناست که شکار های دو نفر به نام یک نفر ثبت میشد. تئوری دیگری که توسط تام کوپر مورخ هوانوردی مطرح شده این است که شش خلبان با نام نگوین وجود داشتند ولی دین نگوین سرهنگ قبر در کابین یک Mig-21 به قتل رسیده است.

نفر دوم از چپ Lt.Randy Duke کسی که ادعا میکند قتل سرهنگ قبر است

اما خارج از ادعاهای فوق ، نیروی هوایی ویتنامی ادعا می کند که فقط یک خلبان به نام نگوین وجود داشته است که او در برخورد جنگنده اش با زمین کشته شده است نه در درگیری با رندی دوک.
همچنین اعلام شده که 9 ستاره از 13 جنگنده Mig-21  به شماره 4326 متعلق به اوست و ستاره های دیگر متعلق به خلبانان دیگر است.یک شکار از آن 9 شکار با موشک R-3 و بقیه با توپ جنگنده بوده.نگوین وقتی 26 ساله بود در سال 1966 در روسیه آموزش جنگنده MiG-21 را به اتمام رساند. همچنین اعلام شدهذدر دوران نوجوانی پدر و عموی وی عضو نیروهای مبارز ویتنامی بودند و توسط فرانسوی ها کشته شدند.

میگ معروف 3020