حمله ی محدود محور سه گانه غرب به سوریه

نوشته شده توسط: فاطمه موسوی زاهد-کارشناس ارشد روابط بین الملل

محورسه گانه غرب متشکل از دول های آمریکا، بریتانیا و فرانسه بامداد14 آوریل به وقت دمشق و شامگاه به وقت واشنگتن قسمتی از خاک سوریه با موشک های کروز و تام هاوک از طریق ناو شکن های، جنگنده ها و بمب افکن های استراژیک خود تخریب و آسیب رسانند، مسئولان آمریکایی می‌گویند در این حملات بین 100 تا 120 موشک به مواضع نظامی و پایگاه‌های ارتش سوریه شلیک شد و جنگنده‌های میراژ فرانسه و تورنادو انگلیس در کنار بمب‌افکن‌های بی‌-1 آمریکایی از آسمان و کشتی‌های نظامی آمریکا در دریای مدیترانه در حمله مشارکت داشتند. ‌بشار جعفری، نماینده سوریه، می‌‌گوید آمریکا با فلسفه “یا با ما، یا بر ما” باعث بازگشت جنگ سرد شده، که مورد اشاره دبیرکل سازمان ملل شده است. او گفت مرکزی که آمریکا، بریتانیا و فرانسه می‌گویند محل تولید سلاح شیمیایی بوده، اگر آنها چنین چیزی را می‌دانستند چرا آنها اطلاعات را به سازمان منع تسلیحات شیمیایی ندادند؟

 به گفته ی بسیاری از خبرگزاری ها و رسانه های جمعی در این حملات گارد جمهوری تیپ ۱۰۵ دمشق، پایگاه دفاع هوایی جبل قاسیون دمشق،  فرودگاه نظامی المزه در دمشق، مرکز تحقیقات علمی برزه دمشق، تیپ ۴۱ نیروهای ویژه در ریف دمشق، مقرهای نظامی نزدیک الرحیبه در قلمون شرق در ریف دمشق، مقرهایی در منطقه الکسوه در ریف دمشق، این بمباران‌ها همچنین شامل مرکز تحقیقات علمی در ریف حماه و نیز بمباران انبار تسلیحاتی ارتش در حمص از جمله مکان های بودند که مورد تجاوز و حملات دول های محور سه گانه قرار گرفتند، بعد از بهانه تراشی های دولتین غربی در استفاده از سلاح شیمیایی توسط دولت مستقر در دمشق در حالی که همگان از نزدیک مشاهده گر پیروزهای و پیشروی های این دولت در میدان کارزارعلیه معارضین و تروریست ها بود، این دولت ها مثل اتهامات 2013 در غوطه شرقی، 4 آوریل 2017 و که مدعی بودند دولت سوریه اقدام به استفاده از شیمیایی کشتار جمعی نموده است در حالی که هیچ گاه نتوانستند این لفاظی ها و بازیهای رسانه و زیانی خود را اثبات کنند، مثلا از علت های متهم کردن بشار اسد در سال 2017، که بعد از این اتهام ترامپ دستور حمله به پایگا هوایی الشعیرات را داد این بود که اولا این پایگاه  نقشی مهمی در نابودی و عقب نشینی ها تروریستی در منطقه ادلب داشت و دوما امریکا با این اقدامش می خواست مانعی و اخلالی در پیشروی نیروی های دولتی سوریه بوجود آورد و ثالثا می خواست به متحدین تروریستی و کشورهای عربی و غربی نشان دهد که می توانند روی حمایت های تاکتیکی و به موقع این کشور حساب باز کنند پس لطفا هزینه های خود را از این سواری های مجانی بپردازید!

در مورد حمله  دو روز پیش امریکا و دوستان دست راستی و چپی اش می تواند سناریوهای بیشماری را از نظرها گذراند که پشت این حمله محدود و کنترل شده چه نکته و حرف های نهفته است، بعضی سوالات که در این زمینه مطرح می شود این است چرا روسیه درجلوگیری از این حملات مقابل به مثل نکرد، چرا دولت اسرائیل از این حملات محدود ناراضی است، هدف از این حملات محدود چه بوده است؟

یگان های نیروهای پدافند هوایی روسیه در خاک سوریه برای دفع حمله موشکی غرب به این کشور مورد استفاده قرار نگرفتند. در این حملات، سوریه برای دفع حمله موشکی غرب از سامانه های دفاع هوایی اس 125، اس 200 ، بوک و کوادرات استفاده کرد که 30 سال قبل در اتحاد شوروی ساخته شده است. در همین زمینه وزارت دفاع روسیه هم با صدور بیانیه‌ای رسما اعلام کرد که حملات انجام گرفته در مناطق زیر فرمان روسیه و تحت شعاع سیستم پدافندی ارتش روسیه در سوریه نبوده است. نیروی دریایی روسیه در طرطوس و نیروی زمینی روسیه در پایگاه حمیمیم مستقر هستند و حملات در استان‌های حمص و دمشق انجام گرفته است. پس حمله محدود غرب که بصورت اقدامات نقطه زنی هوایی و شلیک چندین موشک بود هیچ گونه تهدیدی و مزاحمتی برای پایگاهها و نیروی روسیه ایجاد نکرد و در مقابل روسیه پشتیبانی خود از دولت سوریه را فراتراز تهدیدهای لفظی نبرد، به نظر می رسد که روسیه هیچ گاه قصد ندارد به خاطر حمایت از سوریه و یا هر متحد دیگری با امریکا و غرب برخورد نظامی داشته باشد از علت های اصلی ورود روسیه به سوریه که بر اثر منفعل عمل کردند امریکا در این بحران صورت گرفته این بود که این کشور با ورود به سوریه می خواست کانون بحران  را از مرزهای غربی خود در اوکراین و کریمه دور سازد و با نقش افرینی و مدیریت های رو به جلو در سوریه و مدیترانه از غرب، در اروپای شرقی و اوکراین امتیازهای بگیرد، تجربه گذشته و حملات دو روز پیش امریکا و دوستانش بازگو کننده ی این حقیقت است که روسیه توان حمایت از متحدین خود، در مقابل تهدیدهای سایر کشورها را ندارد و اینکه این کشور هر گاه لازم هم باشد برای منافع خود حتی از نوع منافع کوتاه مدت معامله می کنند چرا که این کشور یک قدرت قاره ای است نه بین المللی و از لحاظ اقتصادی و زمینه های دیگری نیازها به کمک و همرایی سایر کشورها است.

یک زمانی اسرائیل محور شرارت و تهدیدی برای صلح و امنیت منطقه خاورمیانه و خلیج فارس تلقی می شود، ولی بعد ها امریکا با ایران هراسی ها و پروپاگاندهای سیاسی- نظامی، توانست در راستای تامین منافع خود در منطقه مسابقه های تسلیحاتی راه بندازد تا از این طریق هم  اسرائیل را از مرکز تهدید و دشمن صلح منطقه بیرون آورد و هم اینکه شعله بحران های این منطقه را زیاده تر کند تا از طریق  با غارت انرژِی و سرمایه های این منطقه عمرهژمونی خود را طولانی تر گرداند و اتفاقا در این کار هم خوب عمل کرد و کشورهای عربی فراموش کردند که اسرائیل به چه شکلی بوجود آمده است همه چیز فرموش شده و الان امریکا ناجی دهنده و تامین کننده امنیت کشورهای منطقه است. اسرائیل به مدد دشمن تراسی و ایران هراسی امریکا الان برای خود در منطقه پرستیژ و وجهه منطقه ای وبین المللی برای خودش دست و پا کرده است، اما جدیدا با پیشروی های ارتش دولت سوریه این کشور مریض احوال شده و با همراهی عربستان و برخی از کشورهای عربی  از ترامپ و دوستان غربی وی می خواهند که به سوریه حمله و مانع تقویت نفوذ ایران در این منطقه بشود دو روز قبل از حمله شیمیایی دومای غوطه شرقی برخی  از خبر رسان ها بخصوص اسپوتنیک خبر داد که آمریکا چند فروند بمب افکن های مافوق صوت استراتژیک بی-1 لنسر به پایگاه هوایی العدید در قطر اعزام کرد، این نشان می دهد که امریکا قبل از حمله شیمیایی ساختگی دست ساز خود، در حال زمینه چینی برای اقدامات نظامی بوده است.

اسرائیل به عنوان طراح و سناریو ساز برنامه های امریکا در زمین سوریه در ابتدا از حملات  محور سه گانه غرب علیه برخی از مکان های و مواضع دولت سوریه که به ظن واشنگتن و دوستانش در حملات شیمیایی دست داشتند استقبال می کرد ولی این کشور بعد از پایان اقدام محدود نظامی محور سه گانه کشورهای غربی ناخرسند بود، رسانه های صهیونیست نیز نسبت به نتایج این تجاوز نظامی ابراز یأس و ناامیدی کرده و گزارش دادند که این حمله از مقاومت بشار اسد رئیس جمهور سوریه نمی کاهد. و درهمین زمینه بنیامین نتانیاهو نخست وزیر این رژیم به وزرای کابینه دستور داده تا در خصوص حوادث مربوط به سوریه به ویژه تجاوز نظامی امروز صبح آمریکا، انگلیس و فرانسه به این کشور اظهار نظر نکنند. اسرائیل انتظار داشت که ائتلاف غرب حملاتی سهمگین تر از این به سوریه وارد کند تا قدرت پیشروی و مانور دهی از نیروهای دولتی این کشور و نیروهای مقاومت گرفته شود. این رژیم تقویت و قدرت گیری دولت بشار اسد و نیروهای مقاومت را تهدیدی برای ادامه بقا و توسعه طلبی ها خود در منطقه می داند!

کلام آخر

تصور برخی از کارشناسان این است که سیاست اوباما و ترامپ با هم تفاوت فاحشی دارد در صورتی این تفاوت فقط در نوع عملکرد و الفاظی است که این دو به کار می برند اوباما به دنبال وجهه بین المللی برای امریکا می گشت که روزی بوش آن را به چالش کشیده بود و حالا ترامپ ادامه دهنده همان راه اوباما است اما این بار با ابزاری سخت تر از باراک به دنبال حفظ و تقویت هژمونی و قدرت بازداندگی امریکا است، چون سیستم جامع و یک دست دستگاه سیاسی امریکا از این اینها می خواهد بدین شکل عمل کنند هر چند در غیر عقلانی بود ترامپ  نمی توان شک کرد! اگر به اقدامات آمریکا طی بیست سال گذشته نگاه کنیم، شاهد نقش آمریکا در ایجاد کانون های بحران و یا تشدید بحران های موجود منطقه غرب آسیا، خواهیم بود. حمله به افغانستان، شعله ور کردن جنگ عراق، تقویت و مسلح کردن گروه های تروریستی، تلاش برای براندازی دولت های غیرهمسو و یا سرکوب جنبش ها، همگی نشان از  تلاش ایالات متحده برای ایجاد و حفظ وضعیت پرتنش در منطقه دارد. به طور کلی سیاست آمریکا طی چند دهه اخیر چهار هدف اساسی را دنبال نموده است؛  محافظت از خاورمیانه در برابر قدرت رقیب، اشراف مستقیم بر منابع انرژی، تامین امنیت اسرائیل و تقابل با تروریسم. به عبارتی در آغاز قرن 21، بازگشت به گرایش های عملگرایی در حوزه سیاست خارجی آمریکا ناشی از الزامات محیط بین المللی و نوع نگاه تصمیم سازان و رهبران سیاسی این کشور برای حفظ موقعیت بازیگر هژمون و جلوگیری از افول قدرت در سطح نظام بین الملل بوده است. بنابراین حمله محدود محور سه گانه غرب، خط و نشان کشیدن برای روسیه و نیروهای مقاومت و، تقویت و روحیه دادن به تروریست ها و گروههای معارض دولت روسیه، نشان دادن توانایی و نمایش قدرت خود در تغییرات میدانی، تضعیف روحیه نیروهای مقاومت و به چالش کشیدن قوانین بین المللی بوده است. امریکا در این اقدام نظامی اخیر ثایت کرده هم چنان در پی تحقق ” شعار اول آمریکا “راسخ و جدی است و در این خصوص حاضر است همه اصول و قوانین بین المللی را زیر پا بگذارد و به بهانه های گوناگون چون حقوق بشر، ایران هراسی و معاملات نا برابر منطقه خاورمیانه در سطح اخص و جهان در سطح عام را به چالش و بحران بکشاند.