اتفاتی نادر در بخش هوایی نیروی دریای آمریکا

در تمام نیرو های هوایی دنیا اتفاقات نادری افتاده است که باعث تعجب همگان و حتی باعث تعجب خود سازندگان هم شده است ، مانند پرواز بدون بال راست ، فرود بدون ارابه فرود و…

بخش هوایی نیرویی دریایی آمریکا ((هوادریا)) هم از این قائده مستثنی نیست.

در این مقاله به چند مورد از این اتفاقات میپردازیم.

پرواز با نصف بالها

اوت سال 1960 نیروی دریایی ایالات متحده 

یک فروند جنگنده F-8 از ناو بلند میشود و به ارتفاع 5000 فوت صعود میکند.

 هنگامی که خلبان احساس میکند فشار مضاعفی به او و جنگنده وارد میشود بلافاصله، شروع به نگاه کردن به اطراف میکند تا متوجه می شود که هنوز ، بال هایش بسته اند و دلیل فشار همین است .

او فورا شروع به تخلیه سوخت کرد.

تا جایی که ممکن بود سوخت را خالی کرد تا جنگنده سبک شود ، پس از گذشت 24 دقیقه پرواز او توانست به پایگاه مادر برسد و موفق فرود آمد. 

 البته این اولین اتفاق در این نوع برای F-8 بود ولی آخرین اتفاق هم نبود حداقل هفت بار دیگر F-8 با بال های بسته، در روز و شب پرید اما بدون هر گونه صدمه ای.

اینها فقط یک چیز را ثابت میکرد ، و آن هم قدرت مهندسی کمپانی Vought .

پرواز با بال های قفل

در 10 مه سال 1966 ، یک فروند جنگنده F-4B متعلق به اسکادران VF-14 Tophatters با خلبانی کاپیتان گرگ اسکلبر و کمک خلبانی ستوان بیل وود از ناو هواپیمابر USS. Roisevelt به هوا برخاست پس از گذشت چند دقیقه آنها متوجه شدند که مکانیزم قفل بالها (( این سیستم بال جنگنده را روی روی ناو برای اشغال فضای کمتر تا میکند. )) هنوز قفل است.

آنها به سرعت تمام مهمات خود را رها کردند و پس از اعلام کد اضطراری از تمام فروشگاه آنها های خارجی رها شدند، فلپ ها را از به سمت نزدیکترین فرودگاه (( فرودگاه کویو نیروی دریایی)) تغییر جهت دادند.

پس از 59 مایل پرواز اسکلبر و وود توانستند به سختی فرود بیایند.

مک دانل داگلاس نشان داد که فانتوم یک جنگنده بسیار قوی است حتی بدون اینکه بالهایش به طور کامل باز شده باشد.

 

پرواز وحشتناک

۱۳ نوامبر ۱۹۹۱ فرود اضطراری تام کت روی ناو هواپیمابر با رادار و کانوپی شکسته !

یک فروند اف-۱۴ تام کت متعلق به VF-142 Ghost riders ناو هواپیمابر یو.اس.اس دوایت آیزنهاور با وجود از دست دادن دماغه و رادار هواپیما ، شکسته شدن کانوپی و همچنین آسیب شدید خلبان از ناحیه چشم موفق به درگیر کردن هوک و باریر و نهایتا امرجنسی لندینگ روی باند ناو می شود.

خلبان بلافاصله برای عمل جراحی از ناحیه چشم به کشور بحرین اعزام شده و هواپیما پس از تعمیرات اساسی مجددا عملیاتی می شود.

لندینگ روی ناو هواپیمابر سخت ترین نوع لندینگ برای کلیه خلبانان نظامی دنیاست ، حال تصور کنید خلبانی را که از ناحیه چشم به شدت آسیب دیده ، دماغه و رادار هواپیما را از دست داده و چیزی از کانوپی هواپیمایش هم باقی نمانده !

 

تامکت تک پر

29 ژوئن 1991

در دریای چین دو فروند F-14 A متعلق به اسکادران VF_213 با یکدیگر برخورد کردند.

یکی تام کتی به شماره 201 که سقوط کرد و هر دو خلبان نجات یافتند و دیگری تامکتی به شماره 205 که پس از برخورد بال راست خود را از دست داد.

اما نکته قابل توجه این است که تامکت شناره 205 توانست با یک بال خود را به سنگاپور برساند و به راحتی عمل لندینگ را انجام دهد.

(( بسیاری فکر میکنند که فقط F-15 با یک بال پرواز کرده و یکی از دلایل برتری ایگل بر تامکت میدانستند.))

بال های نا متقارن

این تصویر هم یک فروند F-14 را نشان می دهد که بالهای آن به صورت نامتقارن جابجا شده اند .

برای کاهش سطح اشغال شده بر عرشه، بالها می توانند به 75 درجه برسند و رسیدن به این درجه به یک مکانیسم کشویی نیاز دارد .

با این حال در این عکس موقعیت بالها نتیجه آزمایشهایی است که برای بررسی اینکه چگونه Tomcat میتواند با این پیکربندی نامتقارن به ناو باز گردد.

شش پرواز بین 19 دسامبر 1985 تا 28 فوریه 1986 با این وضعیت انجام شد و پیکربندی و فرود با بال های پشتی تا 60 درجه انجام شد.

 

هل دادن فانتوم

حماسه Pardo’s Push

فانتوم یکی از موفق ترین و مشهورترین جنگنده های دنیاست که با درخشش خود در جنگ ویتنام و نبردهای خاورمیانه، ارزش و کارآیی اش را نشان داد و رکوردها و عملیات های تاریخی برجا گذاشت.

از حیرت انگیزترین پروازهایش نیز، هُل دادن یک فانتوم صدمه دیده توسط فانتوم همراهش به خلبانی Robert Pardo بود که به Pardo’s Push شهرت یافت و نامش را در تاریخ هوانوردی جاودانه کرد.

دهم مارس سال 1966، دو فروند جنگنده F-4 C نیروی دریایی آمریکا توسط کاپیتان Pardo به عنوان لیدر و Earl Aman به عنوان شماره2، از پایگاهی در تایلند برخاستند تا کارخانه فولادسازی شمال هانووی در ویتنام شمالی را بمباران کنند.

این کارخانه به پدافند سنگین شهرت داشت و در 24 کیلومتری هدف نیز جنگنده Aman مورد اصابت جزئی موشک SAM-2 قرار گرفت، اما به مأموریت ادامه داد. روی کارخانه نیز همین جنگنده دوباره هدف قرار گرفت و هواپیمای لیدر نیز آسیب دید.

وضعیت Pardo بد نبود اما پس از بمباران و گردش به سوی پایگاه، نشت شدید سوخت از فانتوم شماره2 را مشاهده کرد!

علاوه بر کاهش سرعت و ارتفاع، مخازن سوخت جنگنده Aman نیز سوراخ بود و بنزین کافی برای رسیدن به تانکر سوخترسان که بر فراز لائوس پرواز می¬کرد را نداشت. لذا خلبان و کمک خلبان مجبور به ایجکت بودند و توسط ویتنام شمالی اسیر میشدند.

اما Pardo تصمیم گرفت فانتوم شماره2 را تا رسیدن به محدوده امن برای ایجکت، هُل دهد! ولی چگونه باید این کار را میکرد؟

او از Aman خواست که چتر سرعت گیر پشت هواپیما را رها کند و سپس تلاش کرد با فرو کردن دماغه فانتوم خود در حفره چتر، آن را هُل دهد! ولی به دلیل اغتشاش هوایی فانتوم مجروح، نتوانست.

سپس سعی کرد زیر آن پرواز کند و اگر شد، جنگنده Aman را روی هواپیمای خود قرار دهد تا از کاهش ارتفاعش جلوگیری کرده و آن را به منطقه امن برای ایجکت برساند، ولی باز هم نتوانست!

در این لحظه بنزین فانتوم شماره2 تمام شد و با خاموشی موتورها، فقط ژنراتور خارجی برای مکالمات رادیویی و کنترل سطوح بال و دُم باقیماند.

جنگنده Aman زمانی که روی خاک دشمن پرواز میکرد، تبدیل به گلایدر شد در حالی که بالهای فانتوم برای بیش از چند لحظه توان چنین پروازی را نداشت و مثل سنگ سقوط میکرد…

زمان به سرعت میگذشت که Pardo آخرین تیر ترکش را رها کرد و از Aman خواست تا قلاب فرود را باز کند.

موتورهای جنگنده نیز خاموش بود لذا فشاری به هواپیمای پشتی وارد نمیکرد. طول قلاب نیز 2/1 متر بود و فاصله ای که ایجاد میکرد، برای حل مشکل اغتشاش هوا کافی بود.

در این لحظه Pardo عملی متهورانه انجام داد و با پذیرش خطر برخورد قلاب به کابین هواپیمای خود، دماغه را زیر قلاب برد و شروع به هُل دادن و حفظ ارتفاع جنگنده Aman کرد و توانست سرعت سقوطش را به شدت کاهش دهد.

او هر بار فقط میتوانست 15 تا 30 ثانیه موقعیتش را حفظ کند و ناچار به تصحیح پی در پی وضعیت هواپیما بود. همچنین با مشکل آتش سوزی یکی از موتورها نیز مواجه بود ولی توانست آن را خاموش کند و طی 10 دقیقه، از حداکثر قدرت پیشرانه ها برای جلوگیری از کاهش ارتفاع جنگنده خود و دوستش استفاده کرد.

او با تلاش پیاپی توانست جنگنده Aman را 141 کیلومتر هُل دهد و در ارتفاع 1800 متری نگه دارد. آنها با موفقیت از منطقه خطر گذشتند ولی تلاش برای نجات فانتوم آسیب دیده، سوخت Pardo را نیز تمام کرد.

لذا 4 خلبان و کمک خلبان از هواپیماهایشان پریدند و توسط هلیکوپتر نجات یافتند. محل خروج آنها فقط 2 دقیقه با محدوده اسارت توسط ویتنام شمالی فاصله داشت!

در کمال تعجب، Pardo به دلیل اقدام عمدی که منجر به نابودی جنگنده اش شد، توبیخ گردید! ولی ارتش در سال 1989، اقدام فداکارانه وی را مجدداً بررسی کرد و او به همراه کمک خلبان Wayne به دریافت نشان لیاقت ستاره نقره ای نائل شدند و از کارشان تقدیر گردید.

 

تیر به خودی

معجزه Tom Attridge

 

این واقعه بدون تردید، عجیب ترین در میان تمام سوانح پروازهای آزمایشی و چه بسا کل تاریخ هوانوردی است که توسط خلبان آزمایشگر شرکت گرومن Tom Attridge در سپتامبر 1956 اتفاق افتاده است.

خلبان در آن پرواز، جنگنده جدید نیروی دریایی آمریکا F-11F/Tiger را از ارتفاع 4 کیلومتری وارد یک شیرجه سریع مافوق صوت کرد و در همان حال، رگباری از گلوله های 20 میلیمتری را از 4 توپ دماغه جنگنده شلیک کرد.

در آن لحظه 393 متر بر ثانیه سرعت داشت و گلوله ها نیز با سرعت 457 متر بر ثانیه پرتاب شدند. اما چند لحظه بعد، در کمال تعجب سرعت جنگنده از گلوله هایی که خودش شلیک کرده بود، بیشتر شد و از آنها جلو زد!

چند ثانیه بعد، گلوله ها رسیدند و 3.7 کیلومتر دورتر از نقطه شلیک، جنگنده را از پشت مورد اصابت قرار دادند! هواپیما به شدت آسیب دید و خلبان به زحمت توانست در فرودگاه گرومن فرود اضطراری انجام دهد.

لحظه ای تاریخی رقم خورد و Tom Attridge در تاریخ هوانوردی جاودانه شد. خلبانی که هواپیمای خودش را از پشت با تیر زده بود!

 

 

نوشته شده توسط یزدان کبیری نژاد با همکاری سرکار خانم مینا گلرو