حادثه ای تراژدیک و اسفناک برای ناو هواپیمابر فورستال

((یک جت که به تازگی ماموریت خود را به پایان رسانده بود بر روی عرشه فرود ناو نشست و در حال کم کردن سرعت و توقف بود، که ناگهان یک گلوله آتشین از آن خارج شد و به یکی از جنگنده های حاضر بر روی ناو برخورد کرد. پس از آن تا چند لحظه تنها چیزی که توانستم متوجه بشم پرتاب شدن قطعات فلزی به آسمان بود.))

ابر ناو هواپیمابر یو اس اس فورستال در آن زمان در خلیج تنکین، در ساحل شمالی ویتنام برای حملات هوایی و بمباران مواضع ویت کنگ ها به آنجا فرستاده شده بود و آن جنگنده هم که راکت از زیر آن خارج شد و باعث انفجار شده بود از یک ماموریت بر علیه ویتنام شمالی باز میگشت. یوریسی، که اکنون 71 ساله است ، از سردرگمی و هرج و مرج آن روز می گوید که چگونه همگی پرسنل غافلگیر شده بودند.((یک راکت به طور تصادفی و غیر منتظره از جنگنده در حال فرود خارج شد و منجر به یکی از بزرگترینِ حوادث در تاریخ دریانوردی شد، تلفات 134 ملوان و زخمی شدن حداقل 160 ملوان دیگر این حادثه را تبدیل به مرگبارترین حادثه در نوع خود شده است.)) 

این حادثه حدود 72 میلیون دلار برای تعمیر و راه اندازی دوباره ابر ناو هواپیمابر یو اس اس فورستال خرج برداشت و موجب تغییر قوانین و استاندار های امنیتی در برابر آتش سوزی و مقاومت در برابر آن شد که پس از آن دیگر همچین خاطرات تلخی دوباره تکرار نشود. برای ابر ناو هواپیمابر یو اس اس فورستال فقط یک هفته قبل از ورود به ویتنام 50 میلیون دلار در شرکت کشتیرانی نیروی دریایی مستقر در نورفولک ویرجینا خرج شده بود. که این ناو این نخستین در کلاس کلاس خود، و نخستین سوپر کریر جهان بود. در روز 29 ژوئیه، کمتر از یک هفته رسیدن به نبرد ویتنام، اولین حملات آن روز به خوبی انجام شد و خدمه در عرشه پرواز برای حمله ای دیگری آماده می شدند. حدود ساعت 10:50 صبح یک راکت Zuni از جنگنده در حال فرود بدون هیچ دلیل خاصی خارج می شود و به مخزن سوخت یک فروند A-4 Skyhawk پارک شده بر ناو برخورد کرد. پس از آن سوخت داغ جت در سراسر عرشه پروازی پس می شود و همه چی را به آتش می کشد.

یوریسی می گوید :((همانطور که گیج شده بودم و دیوانه وار در اطراف می چرخیدم، یک بمب دیگر منفجر شد. در آن زمان نمی دانستم این لعنتی چیه، اما این نخستین بار بود که انفجار 1000 بشکه 1000 پوندی سوخت توسط یک راکت Zuni منفجر می شدند و شعله ها تمام منطقه را فرا گرفته بودند. یوریسی ادامه داد : ((بمب ها مثل دیوانه ها شده بودند و همه چیز را نابود می کردند. تمام انفجارها فقط در حدود پنج دقیقه اتفاق افتاد، اما آتش سوزی که آنها به بار آوردند، تمام روز ادامه داشت، هرچند که پس از انفجار و به خود آمدن پرسنل برای جلوگیری از تلفات و خسارات بیشتر تمام هواگرد ها بدون وقفه از ناو فرار((پرواز)) کردند. ولی باز بعد آن با توجه به محاسبات نیروی دریایی، در آن زمان حدود 5 هزار تن در ناو هواپیمابر فورستال که به شدت در حال سوختن بود داشتند.))

تمام اعضای اصلی تیم کنترل خسارت، که توسط سرهنگ متی جرالد فریجر مات جرالد فریبر، رئیس گروه هواپیمایی بواتسواین رهبری میشدند، بر روی عرشه ناو هواپیمابر فورستال حضور داشتند که در اولین انفجار در عرشه پرواز کشته شدند. یوریسی پس از اینکه به خود آمد و توانست تمرکز بکند، سریعا خود را به یکی از ایستگاه های آتش نشانی ناو رساند، و توانست چند دستگاه تنفس را به دست آورد و انهارا بین چند نفر تقسیم و با آنها به سمت دری رفتند که به روی عرشه باز می شد. یوریس گفت: ((آنچه که من پس از بازکردن در دیدم، آسمان و دریا بود.)) این گروه پس از رسیدن به عرشه به سمت شعله های آتش به قصد مهار آن رفتند. 

یوریسی به یک عکس از که در کتابی چاپ شده است اشاره میکند، که مانند یک کتاب افتخارات برای ناو است. او می گوید: ((این مرد من هستم، که به یک مرد جوان کمک می کنم تا یک شلنگ آتش نشانی را به مخزن مایع خاموش کننده وصل کند تا یکی از بمب های 1000 پوندی را خاموش کند و آتش حاصل را مهار کند.))

در سراسر ابر ناو هواپیمابر یو اس اس فورستال ، هزاران مرد جوان و کارکشته در تلاش بودند تا کشتی خود را نجات دهند کشتی که تا ماه ها قرار بود خانه آنها باشد. پس از پایان انفجار های رعب آور یک ناوشکن برای کمک به فورستال می رسد تا خدمه زخمی و ترسیده را خارج بکند. این امر برای یوریسی وسوسه انگیز بود حالا انتخاب با او بود، فرار کندو جانش را نجات دهد یا ناو را نجات دهد و خود را به خطر بیاندازد.((انتخاب برای من سرنوشت ساز بو … وقتی دیدم که ناوشکن می آید، خود را در آن تصور میکردم. اما در عین حال، من در ناوی بودم که داشت می سوخت. پس انتخاب بعدی من چیست؟ انتخاب بعدی من نجات دادن آن ناو لعنتی بود.)) ((در نهایت، بعد از نیمه شب، پس از ساعت ها آتش مهار شد، هرچند که آتش سوزی های جزیی تا چند روز در ناو وجود داشت.)) 

پس از یک روز طولانی، گرم و مبهوت از آتش سوزی، یوریسی در وسط اتاق کنترل تنها با یک بالش و خواب، سختی را از تن خود خارج نمود. در همین حین، ملوانان حاضر در عرشه در حال جمع آوری اجساد تکه تکه شده ملوانان کشته شده بودند.یوریسی یادآوری می کند ((ردیف های بدن های تکه تکه شده واقعا وحشتناک و ناراحت کننده بود. حتی بعد پنج دهه یاد آوری آن سخت است.)) 

تغییرات در ایمنی آتش سوزی

در سالهای پس از آتش سوزی، نیروی دریایی تغییرات زیادی در مورد نحوه تدارک ملوانان انجام داده است. مهمترین آنها این است که، همه ملوانان و پرسنل حاضر در یک کشتی در برابر کنترل و مهار آتش آموزش دیده اند. جولیوس لاکانو، مربی با موزه دریایی های Hampton Roads در بین سال های 2001 تا 2011 در نیروی دریایی خدمت کرده است، می گوید :((تمام نیروهای مستقر بر هر ناوی، ابتدا در ایستگاه آتش نشانی پایه در اردوگاه بوت را یاد می گیرند و بعد از آن به ناو منتقل می شوند.)) لاکانو ادامه داد :(( در طول تمرین های آتش نشانی نیروی دریایی، دو فیلم از آتش سوزی در ناو یو اس اس فورستال پخش می کنند. یکی از آنها مبارزه با آتش و دیگری جنگ برای زندگی.)) لاکانو می گوید:((این اتفاق دیگر هرگز اتفاق نخواهد افتاد. در میان دیگر روش های ایمنی، همه می آموزند که چگونه در آتش سوزی و ایمن سازی فرار بگیرند. همچنین سیستم های جدید آتش نشانی در عرشه های پرواز و دستگاه های فرار اضطراری در ناو ها وجود دارد. این حادثه ای تکان دهنده و تاسف باری بود.))

راکی رائو، مدرس دانشکده آتش نشانی نورفولک می گوید : ((ایمنی نیروی دریایی معمولا بر اساس مواردی است که اشتباه گرفته شده استو بااید از اشتباهات درس گرفت . که مدرسه ای به نام فریر سالانه حدود 19000 ملوان، تفنگدار دریایی و… را در مقابل آتش سوزی آموزش می دهد.در حال حاضر، اکثرا خدمه ناو های هواپیمابر لباس های ضد آتش را در همه زمان ها برتن دارند تا از غافلگیری اجتناب شود.)) یوریسی می گوید : (( نیروی دریایی به سرعت آموخت که باید این رویه را تغییر دهد و کمی وقت برای مبارزه با چنین مواردی صرف کند.)) گر چه 134 مرد جوان کشته و 160 تن دیگر زخمی شدند، اما تعداد بسیار زیادی توانستند خود را نجات دهند و اگر کمی غفلت میکردند تلفات این حادثه میتوانست حتی سه برابر هم بشود. 

هر ساله طی مراسم یادبودی تمام ملوانان سابق و خانواده هایشان را از سراسر کشور به دور هم جمع می شوند. برای پنجاهمین سالگرد این حادثه اسفناک، یک مراسم ویژه در گورستان ملی آرلینگتون برگزار شد و 134 پرچم، نشانه 143 ملوان جوان برافراشته شد. این مراسم در آمفی تئاتر در پشت آرامگاه سرباز ناشناس برگزار شد.در سال 1993، یوریسی از کار بازنشسته شد. و دو دهه بعد، ابر ناو هواپیمابر یو اس اس فورستال به عنوان فلز به تسمه نقاله تگزاس فروخته شد. هرچند که بسیاری از ملوانان در اثر آتش سوزی کشته شدند، اما این امر به همان اندازه تکان دهنده است که چه تعداد جان سالم به در بردند و ماندن و ناوشان را نجات دادند. 

“این شجاعت بدون هیچ چشم داشتی بود”.

نویسنده : یزدان کبیری نژاد