جستجوگر اخبار مطالب و تسلیحات نظامی جمع آوری مطالب نظامی و تسلیحات
معرفی جت مسافربری ایرباس A-310
نویسنده : امیر حسین شهریاری
ایرباس در سال 1970 با هدف تولید هواپیما برای مقابله با شرکت های آمریکایی تأسیس شد. اولین محصول آن هواپیمای اِی 300 بود. ای 300 یک جت پهن پیکر دو موتور مسافربری بود که برد و توان حمل مسافر بالایی داشت و در سال 1972 پرواز کرد و در سال 1974 وارد خط هوایی ایرفرانس شد. در اوائل دهه 1980 فروش اِی 300 به شدت بالا رفت و تبدیل به یکی از پر فروش ترین جت های مسافربری پهن پیکر شد. در طی فروش ای 300 ، برخی کاربران آن به ایرباس سفارش یک نسخه ای دادند که توان حمل مسافر کمتر و برد کمتری داشته باشد. کسانی سفارش این هواپیما را دادند که نیازی به میزان حمل مسافر بالا و برد بلند ای 300 نداشتند.
این درخواست منجر به توسعه ای 310 شد. ای 310 در سال 1982 پرواز کرد و جالب اینکه پس از بلند شدن چرخ های این هواپیما از فرودگاه تولوز فرانسه ، بیش از 15 خط هوایی آن را سفارش دادند و مانند پدرش ای 300 به فروش چشمگیری دست یافت. ای 310 در سال 1978 طراحی شد و در ابتدا ای 300 بی 10 نام داشت ، ولی بعدها نام آن به ای 310 تغییر یافت. برای اولین بار در آوریل 1983 به خدمت خط هوایی Swissair در آمد ، ولی همزمان با آن ای 310 به لوفت هانزا نیز راه پیدا کرد.
برای آشنایی با ای 300 اینجا را کلیک کنید.
ای 310 در واقع همان ای 300 بود. تنها بدنه و بال کوتاه تری داشت ، ولی همین بدنه و بال کوتاه تر قربانی کاهش برد و میزان حمل مسافر شد. گفته شده ای 310 براساس ای 300-600 پیشرفته ترین نسخه ای 300 ساخته شده است.
ای 310 دارای طول 46.66 متر و 2360 متر مربع بال است. در کل ای 310 ، 6.95 متر طول کمتر و 260 متر مربع مساحت کمتر برای بالها نسبت به ای 300 داشت.
ای 310 همانند ای 300-600 دارای دو خدمه خلبان و کمک خلبان است و در کابین هم شش نمایشگر برای اطلاعات مختلف پرواز قرار داشت. ای 310 به دلیل داشتن سامانه های رایانه ای فاقد مهندس پرواز است. به این نوع کابین ایرباس نام کابین Crew-Facing داده است که هدف آن کاهش فعالیت انسان و افزایش روابط انسان و رایانه بوده است. این طرح بعدها در دیگر هواپیماهای ایرباس نیز به کار رفت.
ای 300 بسته به چیدمان صندلی ها ، 220 تا 361 مسافر می توانست حمل کند. ولی در ای 310 به دلیل کاهش طول هواپیما و همچنین کاهش حجم فضای داخلی ، ای 310 حداکثر بین 200 تا 220 مسافر می توانست حمل کند. همچنین مانند ای 300 ، در داخل ای 310 در بخش اقتصادی ردیف ها شامل 8 صندلی بودند ، ولی در بخش بیزنس و فرست کلاس ردیف ها دارای 6 صندلی هستند که البته صندلی های بزرگتری هم هستند ، پس راحتی بیشتری را به وجود می آورند.
در ای 300 شش درب اصلی برای خروج اضطراری وجود دارد و دو درب نیز در قسمت میانی هواپیما کمی عقبتر از محل اتصال بال به بدنه هواپیما ، ولی در ای 310 تنها 4 درب اصلی وجود دارد و دو دربی که عقبتر از بال قرار داشتند نیز به محلی در کنار بال منتقل شدند.
با این وجود بال ها دوباره طراحی شده بودند. زمانی که British Aerospace به کنسرسیوم ایرباس پیوست ، این شرکت در بالهای ای 310 تعدادی شکاف ساده به کار برد. از دیگر تغییرات بالها می توان به آئیلونهای بیرونی اشاره کرد که باعث شده بود ای 310 به عنوان جتی کم سرعت شناخته شود و همچنین اسپویلر های حاوی فشار الکتریکی نیز به آن افزوده شد. در برخی نسخه های تولید نیز دم هواپیما تغییراتی به خود دید که شامل اتخاذ سطوح دم هواپیما بود و برخی نسخه ها برای افزایش سرعت دارای نرده های بالدار بودند.
در ای 310 از مواد کامپوزیت با درصد بالاتری نسبت به ای 300 استفاده شد و همین دلیل باعث شد تا جرم آن کاهش یابد. نسخه های بهبود یافته اجزای مختلف ای 300 مانند دنده های فرود ، ترمز های کربنی ، ژنراتورهای الکتریکی درایو یکپارچه و واحد انرژی کمکی ، در ای 310 استفاده شد.
در ای 310 بسته به مدل موتور های مختلفی نصب شد که در ادامه به آن اشاره میکنیم.
در مجموع تا سال 1988 که ای 310 در خط تولید بود ، 255 فروند از این هواپیما تولید شد.
کابین ای 310
نسخه های مختلف
ای 310-200 : نسخه اولیه تولید مجهز به موتور پرات اند ویتنی JT9D-7R4D1 با توان 48.000 پاوند. دارای آئیلونهای بیرونی بود که البته آئیلونها بعدها حذف شدند (زیرا معلوم شدند کارایی ندارند و سرعت کلی هواپیما را کاهش میدهند). همچنین بعدها مانند نسخه ای 310- 300 بعدها به نرده های بالدار مجهز شد.
ای 310-300 : این نسخه در ژوئیه 1985 رونمایی شد که بهبود یافته بود و تغییرات آن شامل افزایش وزن برخاست و دامنه برد که به وسیله مرکز اضافی و مخزن سوخت تثبیت کننده افقی تهیه می شود. این مدل همچنین برای بهبود بازده آیرودینامیکی دارای نرده های بالدار بود. دارای سیستم توزیع سوخت رایانه ای است که به آن اجازه می دهد تا در پرواز خنثی شود و مرکز ثقل را با خاموش کردن حداکثر 5000 کیلوگرم (11،000 پوند) سوخت در داخل و خارج از مخزن تثبیت کننده افقی ، که توسط یک مرکز کنترل می شود بهینه می کند تا مصرف سوخت هواپیما کاهش یابد. همچنین این نمونه دارای موتور بهبود یافته JT9D-7R4E1 با توان 50.000 پاوند بود ، ولی توان نصب موتور CF6-80A جنرال الکتریک را با توان 50.000 پاوند داشت.
ای 310- 300
ای 310 Zero G : نسخه ای تغییر یافته برای آژانس فضایی اروپا در نقش تحقیقات.
نسخه های باربری
ای 310- 200 سی : یک نسخه قابل تبدیل که می توان صندلی ها را حذف کرد و به جای آن بار را قرار دارد.
ای 310- 200 اف : یک نسخه دیگر که البته تنها نقش باربری داشت که می توانست 39 تن بار را در برد 5550 کیلومتر حمل کند. این نسخه تولید نشد.
ای 310- 300 سی : نسخه باربری/ مسافربری ای 310- 300. در این نسخه نیز می توان به جای صندلی ها بار قرار داد.
ای 310- 300 اف : نسخه باربری ای 310-300 که توان حمل بار مانند ای 310-200 را ولی در برد بیشتر دارد. این نسخه نیز تولید نشد.
ای 310- 200 سی
نسخه های نظامی
ای 310 ام آر تی تی : نسخه ای نظامی قابل استفاده در نقش دو منظوره ترابری و سوخت رسان. این نمونه دارای تغییراتی شامل نصب دو غلاف سوخت رسانی AAR با شیلنگ بومی که زیر هر بال یکی از آنها نصب شده و در مجموع می توانند حدود 78،000 سوخت حمل کنند. نصب تجهیزات و دوربین های مخصوص مانند دوربین های مدار بسته دید از راه دور و دید در شب مادون قرمز ، نصب جایگاهی برای اپراتور سوخت رسان (در واقع بر خلاف دیگر سوخت رسان ها که اپراتور در کابینی در عقب قرار دارد ، در ای 310 ام آر تی تی در داخل بدنه جایگاه اپراتور است و با کمک دوربین ها عملیات سوخت رسانی را انجام میدهد ، نه با شیشه ای که دید آن را تأمین میکند) ، نصب درب بارگیری در کنار هواپیما ، تقویت بال و بدنه هواپیما به همراه تغییراتی در کابین خدمه. نیروی هوایی آلمان 4 فروند ایرباس 310 خود را به این نسخه ارتقاء داد و به خدمت گرفت و هم اکنون تنها سوخت رسان این ارتش است که در نقش ترابری هم استفاده می شوند و البته در آینده با ای 330 ام آر تی تی جایگزین می شوند.
CC-150 Polaris : نسخه ای از ای 310 ام آر تی تی برای نیروی هوایی سلطنتی کانادا.
ای 310 ام آر تی تی متعلق به نیروی هوایی آلمان در حال سوخت رسانی به تورنادو. در تصویر غلاف های سوخت رسان و شیلنگ آنها مشخص است
ام آر تی تی و درب بارگیری آن در قسمت جانبی هواپیما
نسخه در خدمت ارتش کانادا
مشتریان
هم اکنون شرکت های کمی همچنان از ای 310 استفاده می کنند که در نقش مسافربری شامل آریانا افغانستان با 2 فروند ، ایران ایر 2 فروند ، ماهان ایر 10 فروند که هم اکنون بزرگترین دارنده ای 310 به شکل عملیاتی است ، تابان ایر 1 فروند و خطوط هوایی یمن با 2 فروند.
در نقش ترابری شرکت ترکیه ای Royal Jordanian Cargo با 1 فروند (البته این شرکت 3 فروند به شکل اجاره ای در خدمت دارد) و در نقش نظامی نیروی هوایی فرانسه ، آلمان ، کانادا ، مغولستان ، پاکستان ، اسپانیا و تایلند از دارندگان این هواپیما هستند.
ای 310-300 ماهان ایر
| مشخصات | ای 310-200 | ای 310-300 |
| خدمه | 2 نفر (خلبان و کمک خلبان) | |
| تعداد مسافر قابل حمل | 200 تا 220 مسافر | |
| طول هواپیما | 46.66 متر | |
| فاصله بین دو بال | 43.9 متر | |
| مساحت بال ها | 2360 متر مربع | |
| سرعت هواپیما | 459 کیلومتر بر ساعت (سرعت کروز) ، 850 کیلومتر بر ساعت (حداکثر سرعت) | |
| سقف پرواز | 12.527 متر | |
| دامنه برد | بسته به میزان بار ، تعداد مسافر ، سوخت بین 6500 تا 9،540 کیلومتر | |
منابع : https://en.wikipedia.org/wiki/Airbus_A310
نوشته شده برای سایت جنگاوران
